Winter in de Zuid-Bourgogne
Het is heel erg voor een gewezen vegetariër, maar vanochtend ging ik op pad om goedkoop en heel vers kalfsvlees te halen. Een buurtboer ging namelijk een zuigkalfje slachten. Je kent ze wel, van die kleine koetjes met zo'n vochtige neus, die in een babyreflex aan je vinger beginnen te zuigen als je ze aait. Heel lekker, schijnt, omdat het beestje op deze leeftijd eigenlijk alleen nog maar melk gedronken heeft. Wij hadden dus ingeschreven op 10 kilo diverse stukken dode babykoe. Mals, sappig, zeer smaakvol vlees, zó van het mes. Om van te watertanden, zeg maar.
Ben je daar nog? Fijn. Dus ik ging op pad. Nou wil het toeval dat ik deze morgen een mailtje kreeg van ene Hans Beumer, die kennelijk op bresse.nl was beland en me vroeg of hij winterbanden moest kopen als hij in februari op vakantie de Bresse zou gaan. Ja, want hij kon namelijk op zijn auto geen sneeuwkettingen monteren, vandaar.
Ik moest een beetje lachen. Winterbanden. In de Bresse. Goed, het was net deze week erg koud, en er lag hier en daar wat sneeuw, maar winterbanden? Inderdaad had het schoolbusje het laten afweten vanochtend, omdat het een beetje geijzeld had. Maar winterbanden? In de Bresse? Haha, nee, dat leek me niet nodig. Dus dat mailde ik 'm ook.
En ik dus op pad. Nou, je voelt 'm al aankomen, natuurlijk. Op twee kilometer van huis, in mijn four wheel drive Subaru Legacy met het actieve veiligheidssysteem Vehicle Direction Control, raakte ik helemaal de kontrool over mijn vehikkel kwijt. Ik slipte naar links, probeerde rechtuit te blijven sturen en vooral niet te remmen, kon de auto recht krijgen, maar gleed toen naar rechts, waar een twee meter diepe sloot gaapte, ik probeerde nu eens gas te geven om het Vehicle Direction Control systeem in te zetten, dan weer te remmen om het ABS zijn werk te laten doen, raakte rechts de berm, stuiterde naar links, heb in arren moede nog even getoeterd maar gleed uiteindelijk toch onhoudbaar de greppel in. Gelukkig was de linker minder diep en had ik na zeker 50 meter slingerslippen niet echt veel vaart meer, maar de auto lag half op zijn kant en de voorspoiler was de slootkant ingedoken en flink beschadigd. Net als overigens mijn eigenwaarde en de sloot. En natuurlijk in geen velden of wegen een Slotenmaker te bekennen. Had hij maar achter het stuur gezeten, dan was dit nooit gebeurd.
Enfin, ik klom aan de passagierzijde mijn auto uit. Gelukkig had ik een paar kilometer eerder de man van de gemeente bezig gezien met zout strooien. Als hij een uurtje eerder was begonnen vanochtend, had ik niet in de sloot gelegen, maar goed, ik wilde hem daarvoor niet gaan staan uitschelden want hij had een trekker en ik hulp nodig. Om een lang verhaal kortt te maken: een half uur later was ik enigszins gebutst weer onderweg naar mijn kalfsdeel. Bij de boerderij aangekomen was tot mijn vreugde het meeste bloed al opgeruimd en had het kalf de vertrouwde slagersproporties aangenomen. Er lagen op een paar tafels keurig gesorteerde lapjes, blokken, rollen en stukken roze vlees. Vraag me niet hoe het allemaal heet. Zéker niet in het Frans. Ik waste mijn handen en begon mijn porties in meegebrachte vrieszakjes te pakken. Het vlees was nog warm. Meueueuh! Twaalf kilo, twee meer dan verwacht. Bij mekaar nog geen 100 euro, maar gezien de staat van mijn auto toch niet echt goedkoop.
Bij thuiskomst eerst het vlees in de vriezer gelegd en toen meteen Hans Beumer een nieuw mailtje gestuurd. Winterbanden? Goed idee! Dóen!
« vorige | top | volgende »