Mort Naturelle
Beste Arie, bedankt voor het artikel dat je me stuurde over “Het Gedroomde Paradijs”, het boek Cees van Lothringen en Maurice Bood! Wonen in Frankrijk wordt dus weer eens afgeschilderd als een 'heel gedoe'. Tja, anders valt er natuurlijk ook geen heel boek te vullen. Maar in de praktijk blijkt er echt niks aan! Tenminste, ík vind het niet echt ingewikkeld. Natuurlijk zijn er veel te veel ambtenaren die elkaar en ons bezig moeten zien te houden, maar daar zijn weer boekhouders voor. En dat het moeilijk is om vrienden te maken en bij buren over de vloer te komen... Há! Laat ze maar eens proberen me buiten de deur te houden, als ik zo rond borreltijd ‘toevallig’ het erf oprol!
Zo was ik gisteren nog op bezoek bij de ouders van een klasgenootje van zoon Guido. Ontzettend gastvrije en hartelijke mensen, met veel humor. Zo maakte vader grapjes over de zelfmoordpoging van zijn 19-jarige zoon, een paar maanden geleden, waarbij de laatste zijn wang, de helft van zijn kaak en een stuk tong er af schoot. "Het kwam allemaal door de vrouwtjes", ging hij voort met een knipoog naar zijn ega, "Die maken ons gek."
De zoon was namelijk verlaten door zijn vriendin, die achteraf (schijnt) ook nog eens overal heeft lopen opscheppen dat de jongen om háár een poging heeft gedaan het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen.
Ik moet zeggen, er zit misschien wel een grond van waarheid in, dat van die vrouwtjes. Een andere dorpsgenoot heeft zich onlangs om dezelfde reden om zeep gebracht. Met Oud en Nieuw en een stuk touw. Zalig uiteinde. Zijn vrouw was vertrokken en op een gegeven moment was hij zó ver heen dat hij geen terugweg meer zag. Men vond hem in de schuur. Geen leed blijft ons dorp bespaard. Zo is deze week nog een oudere man uit een naburige gemeente in onze rivier gevallen tijdens het vissen, en verdronken. Je zou bijna gaan denken aan middeleeuwse vervloekingen of andere Stephen King-achtige scenario's, want in een paar maanden zijn er in een dorp met 491 inwoners al drie mensen (bijna) overleden.
Ik vroeg mijn gastheer of er wel eens mensen een natuurlijke dood sterven hier, maar hij verzekerde me dat dat ook gebeurt. Bovendien, die visser, dat was waarschijnlijk een 'crise cardiac' aan de waterkant. Wat hem overigens weer bracht op de oude dorpsdronkaard die een keer 's nachts het café verliet en later in de rivier gevonden werd. Men vermoed dat hij bij de waterkant heeft staan plassen, of er gehurkt heeft gezeten en er zijn evenwicht verloor, want toen ze 'm vonden zat zijn broek nog om zijn enkels. Couleur Locale!
Om terug te komen op onze nietbestaande aanpassings- en acceptatieproblemen... met ons gaat alles goed. We zijn gezond - al consumeren we te veel en worden we er niet slanker op - en vermaken ons prima met onze nieuwe vrienden en kennissen. Mijn werk als freelance copywriter (zie www.krek.nl) draait ook lekker door. Sterker, ik heb het druk en draai deze januari een topmaand! Mag ook wel, want ik heb een overzichtje gehad van wat de nakende verbouwing aan onze boerderij gaat kosten. Daar heb je hier een heel huis voor!
Maar goed, dan hebben we straks ook 350 vierkante meter woonoppervlak, met drie grote slaapkamers, een derde badkamer, een logeerkamer, een TV/speelkamer en een zelfstandig kantoor op een bijgebouwde halve verdieping in de schuur. Verder krijgt de 17 meter lange veranda aan de achterzijde panoramen met dubbel glas, vloerverwarming en een schuifpui, met buiten een groot terras. En we gaan de varkensstal afbreken. Ik heb zelfs denk ik al een legale (maar waarschijnlijk niet goedkope, aan de dikke BMW van de vertegenwoordiger te zien) oplossing voor de asbesthoudende golfplaten gevonden, wat niet makkelijk was. De offerte komt eind deze week. We zullen zien. Ik hoop het wat minder druk te krijgen, zodat ik weer wat nieuwe foto’s op de site kan zetten. Tot een volgende keer!