Hé, ik heb een accent

Hé, ik heb een accent!

Kijk, dát is pas cool. Vandaag kreeg ik een rekening van France Telecom en wat blijkt? Ik heet hier M. Grégor Hakkenberg Van Gaasbeek. Krijg ik zomaar een accent aigu, gratis er bij! Bovendien is 'Van' voortaan met een hoofdletter. Dat je het even weet.

Want zo werkt dat. Als je eenmaal ergens in een computer op een bepaalde manier geregistreerd staat, dan helpt er geen lieve moedertje meer aan. Dan bén jij dat gewoon. Niet dat ik het erg vind, dat accent. Geeft toch een bepaald cachet. Proef het maar eens op je tong als een volle, houtige Bourgogne met rijpe, kattepisachtige ondertonen:

Grégore Akkenberge Van Gaasbecke. Zoals u veite getrouwd met de veiledele Iromi Nakaï en mette de toué nacomelinge Colette ét Guido. Wàt, vin jiai datte pompeuze? Vaile facke iou, aise eaule!

Ho, ho, even terug op aarde. Niet te veel flauwe woordgrapjes met de Franse taal op deze site, heb ik mezelf beloofd. Dat is één keer leuk. En misschien nog een keer. Maar dan is het ook mooi geweest.

Wel heb ik nóg een aardige ervaring te delen. Vanmiddag ging ik twee handsets ophalen bij de lokale Primafoon (heet natuurlijk niet zo, maar dat je weet wat ik bedoel). Vijf voor zes, sluitingstijd, en ik had niks bij me. Maar die twee handsets waren nabestellingen en onderdeel van een speciale aanbieding, met 20% korting. Nou wist ik niet meer of ik ze nou wel of niet betaald had. Ging voor het gemak maar even uit van wel. Maar niks zeker en helaas, geen rekening of ander bewijs bij de hand.

In Nederland, geef toe, was ik resoluut de deur gewezen. Helaas meneer, niks aan te doen, neemt u volgende keer het bonnetje wel even mee?
Maar hier? De dame achter het loket ging op zoek. Vond twee handsets en kwam terug met een map vol rekeningen. Zeker 100. Vervolgens ging ze door al die rekeningen zitten spitten om de mijne te vinden. Duurde zeker tien minuten, de winkel was al lang gesloten en ik had zelfs al aangeboden om eens terug te komen met het bonnetje. Maar nee, kwam niks van in, dit moest en zou tot de bodem uitgezocht worden.

En jawel hoor, daar was-ie. De bon. En nee, ik had de handset nog niet betaald . Oh jee, de rest wel. Hoe moest nu die speciale aanbieding verrekend worden in de computer? Inmiddels bogen zich twee grijze dames over de monitor en mijn probleem. Nee, het kan niet. En als we nu eens zo... Een glimlach, nee, een honderdprocentlijke glunder breekt door op hun gezichten. Ze zijn verbaasd! Oprecht, blij verrast. Het kán bij France Telecom. Hun werkgever heeft in de computer rekening gehouden met deze situatie. Ik hoef alleen nog maar even het bedrag min de korting bij te betalen en iedereen kan opgelucht zijns weegs.

Nou zit je natuurlijk te wachten op de cynische afsluitng. Dat het tóch allemaal niks was en mij een poot werd uitgedraaid. Dat die handsets het niet deden of zo. Maar die cynische afsluiting heb ik niet. Het is echt een happy end. Is dat mooi of niet? Zoveel dienstbetoon, na sluitingstijd, zonder mij één moment het gevoel te geven van 'stomme buitenlander met zijn lastige vragen' . Ik ging blij naar buiten. Mét mijn twee handsets, een opgeruimd gevoel en een niet meer stuk te krijgen avond.

Bel +33 385 72 58 48 en hoor kraakhelder:
'Allo? C'est moi, Grégore.'

https://immogo.com/nl

Trefwoorden: Bourgogne, France, Franse, Gesloten, Gratis, Hé, Meer, Vin, ervaring, ik heb een accent, in, lokale, taal, vragen, à

« vorige | volgende »