Willem van Nassau
Het is al bijna half zeven als Willem van Zuylestein op de rotonde van de Arc de Triomphe uit de taxi stapt. De Arc gloeit in de laatste zonnestralen en Willem staat een moment stil bij de tweeduizend jaar geschiedenis die hem omringt. Hij opent het hek van de villa en loopt de oprijlaan op. Hij is erg benieuwd.
Drie maanden geleden las hij voor het eerst over deze villa in Orange in de Provence, die via het Internet te koop werd aangeboden. Het huis beantwoordde precies aan zijn lang gekoesterde wens: een prachtige, grote villa in de stad van zijn voorvaderen. De foto's en de beschrijving leken precies op het oude familieresidentie waar zijn grootvader zulke prachtige verhalen over vertelde. Opa raakte niet uitgepraat over zijn voorvader Frederik van Nassau-Zuylestein, de bastaardzoon van Frederik-Hendrik, de zoon van Willem van Oranje. Hij had hem verteld dat hij in rechte lijn afstamt van Guillaume d'Orange, anders dan de Friese neventak die zich nu Prinsen en Prinsessen van Oranje noemen. Al sinds de eerste keer dat opa dat verhaal vertelde was Willem zich bewust van zijn afstamming en taak die hij daarmee had gekregen voor zijn leven. Aan het einde van de 19de eeuw was de familie gedwongen om "van Nassau" te schrappen uit de familienaam omdat de Oranje's het bestaan van buitenechtelijke afstammelingen van Willem van Oranje wilden verdoezelen. Met veel plezier had Willem van Zuylestein in het vliegtuig gelezen over de milde reactie van het Nederlandse volk op de bastaardkinderen van Prins Bernhard. Nederland was klaar voor de echte Prins van Oranje.
Aan het einde van de oprijlaan blijft hij staan voor de trappen naar de hoofdingang. De lavendelkleurige luiken en de typisch Provençaalse dakrand lichten op in laagstaande zon, maar de voordeur is al donker. Prachtig! Na het zien van de foto's had hij direct gebeld met de makelaar in Orange. Een alleraardigste dame, die zijn wensen precies begreep. Ze wist hem ook nog enkele anekdotes te vertellen over leden van de Oranje-Nassau familie, hoe zij stand hadden gehouden in godsdienst-veldslagen en hoe uiteindelijk de stad in verval kwam na het vertrek van de Oranje-Nassaus. Precies wat hij wilde horen. Er waren kapers op de kust geweest, dus had hij snel moeten handelen. Omdat hij onmogelijk tijd vrij kon maken om naar Zuid-Frankrijk te reizen, had hij alle onderhandelingen telefonisch gevoerd. Met de makelaar had hij snel overeenstemming bereikt. Haar professionele, on-Franse manier van werken, had indruk op hem gemaakt. Nadat hij het geld overgemaakt had, zorgde zij ervoor de voormalige bewoners, een gepensioneerde politicus en zijn zoon, binnen drie maanden de villa zouden verlaten. De makelaar heeft de koop verder helemaal afgerond. En nu was de villa van hem, Willem van Nassau-Zuylestein!
Willem's familie had zich de erfenis uit handen laten slaan. Zijn vader was een burgermannetje, net als zijn overgrootvader. Met gewone baantjes waren ze ondergedoken in de Nederlandse anonimiteit. Alleen zijn grootvader begreep het belang van hun afstamming en samen met hem droomde Willem van het rechtzetten van de geschiedenis. Na opa's dood stortte hij zich in het bedrijfsleven. Hij had een scherpe neus voor zaken en had keihard gewerkt. Anders dan de huidige Prinsen van Orange die zich door hun naam en afkomst hadden laten parachuteren in pluche baantjes, had Willem moeten vechten voor al zijn successen. Deze villa was de logische volgende stap in zijn leven. Hier zal hij de komende jaren wonen om het boek te schrijven over zijn leven als een succesvolle Nederlandse ondernemer. En uit het boek zal vanzelf de conclusie volgen dat hij de enige echte nazaat van Willem van Oranje, en niet zo'n slappeling van de Friese tak, het meest geschikt is om Nederland te leiden in de 21ste eeuw.
Terwijl Willem de brede trap oploopt naar de voordeur, haalt hij de sleutelbos uit zijn jaszak. Hij voelt dezelfde opwinding als toen hij de sleutels uit het pakketje haalde, dat de makelaar naar hem had gestuurd. Hij voelt een kleine steek van onzekerheid. Ze zullen toch wel passen? Naast de deur hangt een bordje met openingstijden: werkdagen van negen tot twaalf uur en van twee tot zes uur. Klaarblijkelijk was de vorige eigenaar zodanig in financiële problemen geraakt dat hij de villa had moeten openstellen voor bezoekers. Misschien heeft de zoon wel rondleidingen moeten geven voor toeristen. Wat een vernedering! Het verwijderen van het bordje komt boven aan het lijstje te staan met urgent uit te voeren werkzaamheden. Gelukkig, het slot ontgrendelt soepel en hij opent de zware deur. Eerst licht. De makelaar had hem gewezen op het lichtknopje links naast de voordeur. Hij haalt de schakelaar over en een kristallen kroonluchter, hoog boven hem aan het plafond verlicht de hal. Willem had zich voorgenomen om niet teleurgesteld te zijn als het oude meubilair niet meer in goede staat zou zijn; de vorige eigenaar had immers uit geldgebrek moeten verkopen. Maar de kwaliteit valt hem mee, de meubels in de hal zien er goed onderhouden uit. Comfortabel ook. Aan de muur in de hal, naast een gesloten deur hangt een bordje met het opschrift "accueil" Eerst maar eens gaan kijken waar de toeristen klaarblijkelijk werden verwelkomd. Een moderne lamp verlicht een zakelijk ingerichte kamer met een balie, daarachter een paar bureaus, computers, telefoons en een fax. Een beetje van zijn stuk gebracht blijft hij enkele seconden rondkijken, leunend op de balie. Het kantoor ziet er gebruikt uit, alsof een half uur geleden, met sluitingstijd, de receptioniste en haar collega's naar huis waren gegaan.
Bladerend door papieren op de bureaus leest hij veelvuldig de naam van een organisatie: Comité Départemental du Tourisme de Vaucluse, Office d'Orange. De villa is het postadres van deze organisatie. Hij vindt een plattegrond van zijn villa, met de namen van twee of drie medewerkers toegedeeld aan elk der kamers. In het telefoonboek zoekt hij naar de naam van de makelaar. Die naam komt in Orange en verre omgeving niet voor.
Wim van Teeffelen
« vorige | volgende »
LA VIE EN FRANCE | R.A. Kartinistraat 5 | 3573 XA Utrecht | 0623 617862 | info@la-vie-en-france.nl | Whatsapp | Privacy | 2024 LA VIE EN FRANCE | Originally designed by HTML5 UP | Adapted and edited for CMSimple_XH by fhs | Inloggen