Vive La France!

Het verkeerde land…
Zoals ik al eens in een interview heb gezegd, bijna vanaf de eerste keer dat ik in Frankrijk met vakantie was, heb ik het gevoel gehad in het verkeerde land te zijn geboren. Ik was verrukt van alles wat ik er zag, hoorde en te eten kreeg! Met mijn definitieve vestiging in Frankrijk in 2006 is deze ‘vergissing’ dus rechtgezet. Ook eerder bleek ik al iets te hebben ‘rechtgezet’. Daarvoor ga ik even terug in de geschiedenis.

Voorouders en wortels
Mijn verre voorouders waren Franse Hugenoten die, zoals zovelen van hen, na de herroeping van het Edict van Nantes (in 1685, waarbij de vrijheid van godsdienst werd opgeheven) hun land zijn ontvlucht en zich hebben gevestigd in de Lage Landen. Zij droegen de familienaam Millot. Een paar generaties later is een van mijn voorvaders, Jean Millot, zich Jan Milo gaan noemen. Toen ik in 1995 een vakantiehuis kocht in een dorpje in de Haute-Marne en vertelde dat ik een nazaat was van een familie Millot, werd die mededeling door mijn nieuwe Franse buren met enthousiasme ontvangen. Die familie kwam daar uit de buurt, zeiden ze; ik hoefde maar te gaan kijken naar de naam van een van de grootste winkels in Langres, de sous-préfecture van de Haute-Marne. Na wat verder speurwerk en nog meer ontdekkingen bleek de naam in die omgeving regelmatig voor te komen; sterker, in het wat verderop gelegen Dijon was en is het nog altijd een van de meest voorkomende familienamen. Ik was dus ongeweten en onbedoeld terechtgekomen op de plek van mijn voorvaderen. Ik voelde me er meteen als een vis in het water.

Franse diversiteit
Het aantrekkelijke van Frankrijk zit hem voor mij in de diversiteit. De variatie in regio’s en landschappen, van plat zover het oog rijkt tot heuvels, hoger- en hooggebergte. De verschillen in streektalen, streekgerechten, locale gewoonten, geschiedenis en cultuur. De altijd weer verrassend nieuwe vergezichten, burchten, fortificaties. De honderden kazen en kastelen; de duizenden chansons en tienduizenden kapellen, kerken en kruisbeelden. Ruim 36000 gemeenten met elk hun eigen bestuur. Over wijn en schrijvers heb ik het dan nog niet eens gehad. En nog minder over zoveel andere verschijningsvormen van dit bijzondere land.

Verrassing
Na mijn emigratie naar Frankrijk heb ik pas gemerkt hoe verrassend het is om te wonen in het land waar ik al zolang een vakantiehuis had gehad. Ik dacht dat ik er thuis was, totdat ik merkte hoezeer je je moet onderdompelen in dat nieuwe leven om er ook werkelijk deel aan te hebben. Tijdens dat onderdompelingsproces ben ik stukken gaan schrijven voor mijn achterban om hen deelgenoot te maken van mijn verwondering.

Schrijven
Naast het schrijven van vier romans in de afgelopen vier jaar heb ik tussen 2007 en eind 2021 ruim meer dan tachtig essays geschreven over de meest diverse onderwerpen. Misschien heb ik daarmee wel geprobeerd de diversiteit van Frankrijk te imiteren. De verhalen gaan over de Lotharingse stad Metz, waar ik woon, en over de veelbewogen geschiedenis van stad en streek. Over de plaatselijke, regionale en landelijke cultuur en politiek. Over alles wat me gefrappeerd heeft en waarvan ik dacht dat het de moeite waard was er anderen in te laten delen. Het geheel, hier en daar, tegen een decor van mijn persoonlijke ervaringen. Deze stukken vormen de getuigenis van mijn liefde voor Frankrijk.

Uitgave
Tot mijn grote plezier heb ik een uitgever gevonden die mijn verhalen graag wilde publiceren. Dat heeft geleid tot de uitgave van een boek in maart 2022 met als titel HOPELOOS VERLIEFD OP FRANKRIJK! en als ondertitel ‘Korte verhalen over geschiedenis, cultuur, politiek en wat verder ter tafel komt’.
Heb ik u, lezer, nu nieuwsgierig gemaakt?

Was getekend: Rosemarijn Milo

Zie: https://grenzenloos.nl/hopeloos-verliefd-op-frankrijk