Spelen met vuur
Een eigen huis in Frankrijk, in een landelijke omgeving met veel gezonde, frisse lucht, bossen en veel vrijheid om te bewegen. Wie wil dat niet? Een eigen plekkie op het Franse platte land: je huisje inrichten, relaxen, een beetje verbouwen en vooral heerlijk genieten van het altijd prachtige weer, veel contact met de lokale bevolking en regelmatig vrienden en familie uitnodigen om bij te kletsen.
Dit jaar is het tien jaar geleden dat wij ons Franse avontuur zijn aangegaan. Een avontuur waar wij tot op heden nog steeds geen spijt van hebben en we hopen stellig dat we de komende pensioengerechtigde jaren zeker nog lang mogen genieten van deze situatie.
Een decennium is ook een mooie periode om eens terug te kijken. Het relaxen is geen probleem, genieten van het altijd zonnige weer moeten we af en toe met een grote korrel zout nemen en de contacten met de lokale bevolking blijven moeizaam, dankzij die nog steeds zeer lastige Franse taal. Aan bezoekende vrienden en familieleden geen gebrek; het huis moet regelmatig omgebouwd worden om alle bezoekers een eerbiedwaardige slaapplaats aan te bieden, maar daar zijn we in de loop der jaren wel handig in geworden. In het uiterste geval slapen wij in ons knusse VW-campertje en staan wij graag de masterbedroom af aan onze geliefde vrienden.
Met het inrichten hebben we geen probleem gehad. Menig kringloopwinkel, brocante en rommelmarkt heeft ons ruim voorzien van de nodige inventaris.
Wat betreft verbouwingen en dergelijke hebben we toentertijd vooral gezocht naar huizen waar niet al te veel aan verbouwd of gesleuteld moest worden. Wat wel een lastige probleem bleef, was de verwarming van het huis. In alle ruimtes zijn elektrische kachels geïnstalleerd, maar zoals ieder Frankrijkkenner weet, is elektriciteit in Frankrijk een dure aangelegenheid. Al je op die kosten iets kunt besparen, dan moet je dat zeker doen.
Toen wij ons huis tien jaar geleden kochten, waren we uiterst blij met de enorme open haard in de huiskamer. Met goudgele vlammen tot hoog in de stenen schouw, hebben wij menig uurtje voor deze heerlijke warmtebron vertoefd. Echter, het hele huis verwarmen, daar had deze open haard geen hout van gegeten. Hoe kouder het werd, des te dichter wij onze bank voor de haard schoven en uiteindelijk doken wij met een veel te koude rug tussen de klamme lappen.
Het werd tijd voor een nieuwe kachel en die hebben we uiteindelijk via het internet gevonden, een Efel houtkachel. Met behulp van mijn twee sterke schoonzonen heb ik de kachel gekocht en opgehaald bij iemand uit Gouda. De man moest voor zijn familie snel een huis leeghalen en de kachel stond helaas in de weg. Hij had hem graag zelf willen houden, maar hij had daar geen ruimte voor. Hij was direct op ons internetbod ingegaan en we hebben snel een afspraak gemaakt.
Over de bijgevoegde schoorsteenpijpen is bij de prijsonderhandeling niet gesproken. Uit degelijk vooronderzoek wist ik inmiddels ik dat schoorsteenpijpen vrij duur zijn om aan te schaffen. Enkelwandige en dubbelwandige schoorsteenpijpen lagen in een hoek van de inmiddels leeggeruimde huiskamer. Of ik er wat aan had, anders werden ze toch maar weggegooid. Vooruit dan maar, ik neem ze wel mee, ik offer me wel op! En zo had ik voor een aardig prijsje een waanzinnige en zeer zware houtkachel met noodzakelijk toebehoren in bezit.
Mijn zwager is een handige jongen en met enkele neven en vrienden hebben we tijdens een weekend eind juli de hele schouw uit het huis gesloopt. De mannen werkten zeer hard door en werden regelmatig beloond met een smakelijke hap eten en uiteraard een fijne slok drinken.
Voordat ik het wist was er gat in het dak gemaakt, het puin afgevoerd, de kachel geplaatst en de achterkant bij de kachel voorzien van een warmtebestendige wand. Op zondagmiddag was de hele klus klaar. Buiten was het 25 graden en binnen brandde de Efel als een tierelier, bijna 30 graden. De tijdelijke verbouwvakkers zaten zeer tevreden naast elkaar op de bank, in hun onderhemd, met een stevig blik bier in de hand, voldaan te zweten. Het vuur knetterde, de rook verdween in prachtige slierten de lucht in.
Sinds het in gebruik nemen van deze kachel, is ons probleem van een soms wat te koud huis, in een klap opgelost. De elektrische wandkachels hangen nu voor de sier aan de wand en ze zijn tot op heden nog niet aan geweest (Of is die klimaatverandering toch gaande?)
We bestellen nu ongeveer een keer in de twee jaar een paar kuub gedroogd hout bij de lokale houthandel Piskorski. Met een kleine vrachtwagen dumpen zij dan een berg hout vlak voor onze garage. En van hout sjouwen krijg je het ook weer warm.
Na een korte uitprobeerperiode heeft de Efel heeft nu geen geheimen meer voor ons. Met diverse schuiven regelen we de vlammen zo, dat deze de meest effectieve warmte afgeven. En omdat er een glazen deur voor zit, kunnen we toch nog gezellig de vlammetjes observeren.
Als we ’s avonds naar bed gaan, proppen we de kachel tot aan de nok toe vol en laten deze dan zeer zacht branden, zodat we iedere ochtend weer in een warm vertrek het ontbijt kunnen nuttigen. In de wat koudere periodes van het jaar gaat de kachel niet meer uit. Het is ook een beetje sport geworden om de haard gedurende ons verblijf aldaar brandend te houden…spelen met vuur.
We zitten er nu in ieder geval weer warmpjes bij!
Jan de Ruyter
Rotterdam