Reis op de motor

Ik ben Marleen, woon al 30 jaar in Frankrijk, altijd al in Nimes of in de buurt van deze stad. Mijn verhaal gaat over een reis op de motor ...

Rit : Nîmes – Annecy – Briançon – Barcelonnette – Grasse en de rest

Vrijdag 18 juni : Prélude
Om te beginnen koop ik de onvermijdelijke tanktas, welgekomen aanvulling op de rugzak (die al gauw op de duo-plaats komt, trekt minder aan m’n schouders) en de oude “gendarmerie” zadeltassen, geleend van Luc, die ze van z’n vader heeft. Daarna een bagageproefritje ‘t Begint slecht, na 500m … ploef ploef …. geen benzine …. lijkt wel !!! Dat kan niet, gisteren heb ik de tank vol gegooid. In Nîmes, in de volle zon en met m’n motorvest (’t is een serieuze test, dus geen jeansvestje) begin ik het goed warm te krijgen. Na een kwartiertje zie ik wat er is, door die tanktas vast te maken met de bij geleverde riempjes is er een bezineslang los geraakt.

Gelukkig heeft de Chipie (Kawa Zéphyr 550, speciale serie) een systeem met membraan, anders lag daar gegarandeerd een plas benzine … had ik het wel sneller gevonden, dat wel. Goed, wij zijn weer snel weg, het gewicht van de bagage trekt wel wat, maar ’t zal wel lukken.
Test OK, bandenspanning OK.
Telefoontje met Mieke, mijn oudste dochter, en Johan, haar man, zij vertrekken ook morgen met de motor, we spreken af in Annecy. Bij hun is ’t slecht weer, zoals gewoonlijk in ’t noorden van België.

Zaterdag 19 juni : Nîmes – Tournon
Alle bagage op de motor en vertrek om11u, na een uurtje of twee controles en wijze raad van mijn Lucky, eigenlijk redelijk ongerust over z’n vrouw en z’n motor (’t is niet echt de zijne, hij heeft hem aan mij gegeven in januari sinds ik m’n motorrijbewijs gehaald heb, maar 8 jaar met dezelfde motor en 75.000km schept een band hè). ’t Is zonnig, de Chipie rijdt lekker. Ik verlaat Nîmes op de N86 richting Remoulins, dan Bagnols sur Cèze etc… mooie weg. Bij Viviers begint het te regenen, geen nood, ‘k heb natuurlijk regenkleding mee, het houdt trouwens al snel op.

Tegen 14u ben ik bij mijn jongste dochter, in de buurt van Tournon. Ze kampeert naast de Rhône met vrienden (een bende punkers, héél lief ondanks de “air” die ze aannemen). Haar papa, mijn ex dus, op terugreis uit Nederland, is daar ook. We brengen de namiddag samen door, iets wat ook niet elke dag gebeurd … ’s Avonds kampvuurtje, barbecue en punk muziek, gelukkig heb ik m’n oordoppen bij, zo slaap ik toch lekker die nacht.

Zondag 20 juni : Tournon – Annecy
Nu op weg naar Annecy via de N7, ook hier geniet ik van het landschap. Bij m’n vertrek uit Vienne, na m’n picknick, verdwaal ik een beetje, maar das niet erg, ’t zijn leuke kleine weggetjes tot de A46 bij Lyon. Daar neem ik de N6 en het begint te regenen. Een stop bij een tankstation om m’n regenkledij aan te trekken en verder, door la Tour du Pin en les Abrets, mooie weg, al redelijk veel bochten en dan ineens, pats-boem …. besef ik dat ik een tas heb laten staan bij het tankstation van Lyon. Ochgottekes toch ….

Ik sla snel rechts af en keer om. Bij de stop, een beetje grind en een beetje helling en hop ! lig ik ineens op de grond, grrrrrrr, mijn beentjes zijn echt te kort voor die motor … Alleen kan ik niets doen, dus gauw een automobilist teken gedaan, hij helpt me vriendelijk het beest weer op z’n “poten” te zetten. Niets ernstigs en we zijn weer weg richting Lyon.
Oefffffffff, wat een opluchting, daar heeft men m’n tas netjes opzij gezet, de lieve mensen. Mijn reisje was al bijna in de kiem gesmoord. Dus als jullie bij het eerste benzine station op de N6 komen na de A46, doe hen maar de groeten van mij.

Deze keer neem ik de tolweg maar … want afspraak om 18u in Annecy !!! Nu kan ik veel sneller rijden, dat trekt wel een beetje aan m’n armen, maar goed, ik ben precies op tijd tegenover de Munich bar. Ik parkeer de Chipie bij een heel stel motoren, onder andere een zeer mooi gerestaureerde oude Bonneville. Mieke zat al op de uitkijk, een warme chocomelk voor zich, en wuift me toe. Ze is in gesprek met de eigenaar van de Bonneville (geen twijfel, ’t is de enige met een Cromwell), hij is van ‘69 (de motor hè) en rijdt nog zéér goed, hoor ik later.

Er worden zoentjes uitgewisseld en “hoe was ’t onderweg ?”. Zij hebben veel regen gehad en één van de gsm’s is “verdronken”. De Dragstar Classic 1100 van Mieke en de Virago 1100 van Johan hebben het goed gedaan, geen enkel probleem. Ze zijn over Luxemburg gekomen, mooie weg, en hebben in de buurt van Vittel geslapen, in een “chambre d’hôte”. Trouwens, de “chambre d’hôte” verdient een aanbeveling voor motorreizen : een vriendelijke ontvangst, een veilige plek voor de motors en, met een beetje zoekwerk, zeer redelijke prijzen, ontbijt inbegrepen.

Nu op weg met drie motors, das veel leuker dan alleen !! Een gezellig restaurantje …. lekker, de plaatselijke keuken …. nu moeten we alleen nog onze “chambre d’hôte”, van te voren gereserveerd natuurlijk, zien te vinden. Het is in een klein dorpje 10km van Annecy : les Ollières.
Zoals afgesproken, bel ik onze gastvrouw, om te zeggen dat we d’r aan komen en dat ze ons uitlegt hoe we er heen rijden. Zij zal er zelf niet zijn, maar haar zoon ontvangt ons wel, geen probleem.

Haar uitleg volgend, gaan we linksom langs het meer van Annecy, komen langs het Imperia Hôtel en zoeken we naar een wegwijzer “la Roche sur F.” of “N203” … we zien niks … en het begint al donker te worden. Even de weg vragen … aan een toerist, die het ook niet weet, dan ziet Mieke mensen op hun terrasje zitten en legt hen ons probleem uit. De brave man neemt meteen zijn auto om ons voor te rijden tot de N203, die heeft meteen zijn goede daad van de dag gedaan, de schat. We waren best een eind uit de goede richting. Nu vinden we zonder moeite de weg naar les Ollières, nogal smal, steil en kronkelend, bovendien is het ondertussen stikdonker, maar we komen er goed aan. Natuurlijk hebben we een hoop te vertellen, maar rond middernacht, oogjes toe.

Maandag 21 juni : Annecy – Briançon
8u : opstaan, douchen, bagage inpakken, het ontbijt komt d’r aan, op de tafel waar we vrolijk alle helmen, handschoenen, wegenkaarten enzo gegooid hadden, (even snel plaats maken). De vorige avond hadden we nogal wat lawaai gemaakt, niet wetende dat we “buren” hadden, maar ’t is een vriendelijk echtpaar, zij is Belgische, dat geeft meteen gespreksstof.

Eindelijk klaar tegen 10u, trekken we de zonnige Alpen tegemoet : Albertville, Bourg St Maurice, Val d’Isère, prachtige landschappen. Dan op weg naar de Col d’Iseran (2769m), daar gaat het echt steil omhoog met de ene haarspeldbocht na de andere. Ik moet zeggen dat ik me niet zo prettig voel, af en toe 2m sneeuw langs de weg, of een afgrond en ’t is echt koud. Bovendien zijn er al veel campers en zelfs caravans op de weg, ook andere motorrijders, die ons niet allemaal terug groeten, vooral de Duitsers.

Bij de afdaling schiet er vlak voor mij een kamikaze marmot de weg op. Ik rem natuurlijk snel, het beest loopt intussen een eindje mee met de motor en haalt dan de overkant, oeffffffff, gered, alle twee.
Nu nemen we de N6 die, via nog wat hoogtes, naar Italië gaat, over Susa en terug naar Frankrijk, tenminste, dat hopen we. Onmogelijk om de weg te vinden, we proberen allerlei kleine wegen, tot we zowat vast zitten (vooral ik, met m’n korte beentjes) op een half vergane weg en keren om met veel moeite. Tja, dus stoppen maar bij in bar in een klein gehucht om te weg te vragen. Ze spreken daar natuurlijk nauwelijks Frans, één van de mannen heeft hetzelfde Joe-Bar-Team T-shirt als ik, ‘k laat ’t hem zien, iedereen vindt dat lollig. Uiteindelijk wordt het hen duidelijk wat we willen als we op de kaart laten zien waar we heen gaan. Ook te gek : de namen van de steden staan niet met de regionale namen op onze kaart en op de plaatselijke wegwijzers wel natuurlijk.

Nog eindeloze haarspeldbochten komen we eindelijk aan in Briançon (de hoogste stad van Europa : 1200m), en ons onderkomen voor de nacht, tegen 21u. Net op tijd vinden we een restaurant dat nog open is (en dan nog, omdat het “fête de la musique” is) en daarna genieten we een welverdiende nachtrust.

Dinsdag 22 juni : Briançon – Barcelonnette
Het regent, de dames gaan snel wat boodschappen doen en krijgen ruzie met een ouder echtpaar, die willen parkeren, veel te dicht tegen de Dragstar. Die staat netjes tussen een paal en de nooduitgang van de supermarkt, waar de ouwe z’n auto voor wou zetten. Ze hebben er geen idee van : geen achteruit en dat ding is ook niet echt licht, hoe moet dat ? En in elk geval, je zet er je voertuig toch niet voor een nooduitgang ? Z’n vrouw vindt dat we onvriendelijk zijn, wij vinden dat ze achterlijk zijn !!! Ze wachten wijselijk tot we weg zijn om die auto toch daar te zetten.

Met een nat wegdek is er geen kwestie van om de “cols” te nemen zoals voorzien, te gevaarlijk. Eigenlijk vind ik dat niet zo erg, ik ben letterlijk bekoeld door de belevenissen van gisteren.
We nemen de N94 tot Savines le Lac waar de zon zich weer laat zien. Even pauze op een terrasje, de barman kijkt ons nogal nors aan in ’t begin, maar als we weggaan zullen we toch een grote glimlach en een “bonne route” krijgen. De regenkledij gaat uit, we kijken op de kaart en besluiten de N94 te verlaten om via het meer van Serre-Ponçon naar Barcelonnette te gaan. Een goede keus, ’t is erg mooi in die buurt en we stoppen een paar keer om het landschap te bewonderen.

Aankomst in Barcelonnette om 16u, het regent opnieuw en we nemen onze picknick mee naar onze gastvrouw, die ons de “ontbijtzaal” geeft om er te eten.
We bedenken waar we hierna heen zullen gaan, er is niet gereserveerd voor de volgende nachten. Met zo’n weer besluiten we om meer naar het zuiden af te zakken …we kiezen Nice of omstreken … maar vinden geen redelijk goedkope kamer in onze gids “Gîtes de France”… we zullen morgen wel zien.
Even een bezoek aan het stadje, de zon is weer terug, en dan vroeg naar bed voor één keer.

Woensdag 23 juni : Barcelonnette – Grasse
Gelukkig voor de rest van de tocht, ontmoeten we bij het ontbijt een echtpaar, ze zijn in Grasse geweest in een niet te dure “chambre d’hôte” bij vriendelijke mensen. Snel een telefoontje en OK voor twee nachten in Grasse.
De weg ligt nog altijd nat, dus nog steeds geen “cols”, maar de D900 en de N85. Hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe meer zon we zien, dat doet deugd !!! De weg tussen Digne en Grasse is erg mooi, flink wat bochtenwerk, veel groen en niet te druk. Natuurlijk verdwalen we even, in de buurt van Castellane, maar ook deze keer loont het de moeite.

Klein incident : bij het wegrijden van een benzinestation (waar bovendien geen loodvrije 95 was …), een beetje grind en een helling mét wat putten, ga ik tegen de grond, stilstaand, zoals altijd als ik val. De claxon zit vast tegen de tanktas … wat een herrie !!! Het mannetje schiet toe en vindt niets beters te zeggen dan “Hoe heb je dat toch gedaan ???”. Het interesseert hem blijkbaar niet of ik nog heel ben, hij biedt ook geen hulp aan om de motor weer recht te zetten, wat een stuk verdriet.

Maar goed, met z’n drieën hebben we daar geen moeite mee. Niets kapot, noch aan de motor, noch aan mij en we komen zonder verdere problemen aan in Grasse. Een stad gebouwd op een steile helling, kan je wel zeggen, en ons “gasthuis” ook. De “afdaling” daar ziet er niet bemoedigend uit en ’t is Mieke die de Chipie parkeert, ze is tenslotte toch een beetje groter dan ik.

We hebben een heel mooie kamer, een terras, een gazonnetje en een tafel met banken buiten. Schitterend uitzicht, we zitten eigenlijk bijna buiten de stad. Het stadscentrum is redelijk ver en om naar het restaurant te gaan mag ik als duo mee op de Dragstar. Het is prettig om eens rond gereden te worden en mijn dochter doet dat erg goed. Morgen gaan we naar Monaco, kijken wat er daar te zien is.

Donderdag 24 juni : Grasse – Ventimiglia – Grasse
Na een heerlijk ontbijt van zuurdesembrood en “confiture-fait-maison” vertrekken we richting Nice. Eindelijk kunnen we zonder bagage rijden, das een stuk lichter !!! Zacht weer, bijna warm is het, wat een lekker gevoel, na die regen van de afgelopen dagen. De zomer-vesten en handschoenen komen boven, Mieke en Johan hadden speciaal voor het zuiden “zomerhelmen” gekocht, ik rij met m’n vizier open, met zonnebril, zoals in Nîmes meestal. Hier moet je echter opletten in de tunnels, en er zijn er nogal wat in deze buurt, zowel grote als kleine.

De Côte d’Azur stikt van de mooie kleine weggetjes, maar wat een verkeer … en het toeristisch seizoen is nog niet eens echt begonnen. Het duurt tijden om door Nice te geraken en in Monaco is het zo druk dat we niet eens stoppen. Hier groet nauwelijks één op de tien motorrijders terug !!!

We rijden verder richting Italië, waar de scootertjes werkelijk als gekken rond rijden, echt gevaarlijk wel. In Ventimiglia gaan we wat drinken, na de drie motors aan elkaar vast gezet te hebben. De Italiaanse reputatie is niet zo best, misschien ten onrechte, want ze kijken hun ogen uit, maar zitten er met geen vinger aan.
Even een duik in de Middellandse Zee. Een gezellig strand, allemaal mensen met kinderen, d’r liggen alleen keien, maar ach, zo hebben we ook geen last van zand overal in.
Op de terugweg nemen we zoveel mogelijk een andere route, het uitzicht is werkelijk magnifiek. In Nice stoppen we even om postkaartjes van Monaco te kopen (mijn Belgen moeten toch laten zien dat ze er geweest zijn) en verder naar Grasse, naar ons tijdelijk thuis.

Vrijdag 25 juni : Grasse – Nîmes
Vandaag vast punt op het programma : vergadering van “les Loups”, m’n motorclub, in Miramas om 19u. We nemen de D592, prachtige weg, naar Draguignan en daarna de N7, richting Aix en Provence. Daar verdwalen we weer eens een beetje, maar zoals altijd loont het de moeite, we zien allerlei moois, onder andere een aquaduct (bij Roquefavour) die veel op de Pont du Gard lijkt.

Aankomst in St Chamas, via de D10, die een tijdje langs het “étang de Berre” gaat. We stoppen bij en terrasje, even iets drinken, want ’t is pas 17h30. Een vreemd dorp, gebouwd in meerdere verdiepingen, we worden er vriendelijk ontvangen en de motors hebben veel bekijks.
We zijn ruim voor 19u in Miramas, een paar telefoontjes en een kwartier later zijn we bij het lokaal van les Loups. De buurt ziet er niet zo “betrouwbaar” uit en Mieke blijft buiten samen met Johan om op de motors en de bagage te passen. Zo kunnen ze ook allerlei vragen beantwoorden over de motors gesteld door de toegeschoten plaatselijke jeugd.

Eind van de vergadering ruim na 20u, nu moeten we toch opschieten om naar Vauvert te rijden, waar mijn Belgen bij m’n oudste zoon gaan slapen. Nog even een kleine vergissing in de route, maar al gauw zitten we weer op de goede weg. Het schiet lekker op, vanaf St Martin du Crau nemen we de A54 die gratis is tot een eindje na Arles, daarna de N572 de Camargue door richting St Gilles, waar we aankomen overdekt met verpletterde muggen, werkelijk, van kop tot teen. Snel een beetje vizieren schoonmaken en weer verder naar Vauvert, nog steeds op de N572. Een mooie route, ik ken die weg goed, maar helaas is het al bijna donker.

Na Mieke en Johan “af geleverd” te hebben, haast ik me over de D135 richting Nîmes, ’t is nu echt stikdonker. Een uil, waarschijnlijk op m’n lichten af gekomen, scheert rakelings over me heen, indrukwekkend, is me dat even schrikken !!! Het loopt allemaal goed af en ik kan me eindelijk in mijn eigen geliefde bedje vleien.

Intermezzo
Zaterdag rustdag en zondag barbecue in Vauvert met mijn vier kinderen en twee kleinkinderen, ze zijn zelden allemaal rond één tafel verenigd en ik profiteer er volop van.
Mijn Belgen komen bij mij slapen. We rijden de motors naar de ouders van Luc. Het is uitgesloten om ze hier buiten te laten staan, ik woon in een “beruchte” buurt en er is geen plaats genoeg naast de onze in het goed beveiligde fietsenhok.

Maandag 28 juni : Nîmes – Villefort – Nîmes
Ik vergezel Mieke en Johan een eindje op hun terugreis. Eerst naar Alès, dan St Ambroix (D104) en dan les Vans (D901), mooie landschappen te over. Bij het restaurant van Chambonas stoppen we, om te eten met een vriendin, haar zus en haar 92 jarige vader. Het is erg gezellig maar tegen 15u moeten we echt verder, de Belgen hebben nog een flink stuk voor de boeg. Ze hebben een kamer gereserveerd ten noorden van St Etienne. We rijden samen tot Villefort, nog steeds over de D901, mooie kleine weg, maar het wegdek is niet fameus en grind te over.

Toch komen we goed aan en nu is het tijd om afscheid te nemen. Dikke zoenen, “Goeie reis” en ik draai om, richting Nîmes via Génolhac, de D906, die zeker de moeite is, prachtig mooie weg, hier wil ik later nog eens terug komen.
Ik ben nu weer alleen, het is redelijk druk, maar ik kom zonder incidenten thuis, een beetje triest, dat wel … maar met 2000km meer op de teller en verrijkt met de herinnering aan fantastische tijd die we samen doorgebracht hebben … voor herhaling vatbaar, dat is zeker.

Marleen

Postscriptum
Na enkele avonturen, zoals een verkeerd gespelde naam van het dorp waar ze dinsdags zouden slapen, ze eindigen dus na wat zoekwerk in een hotel die nacht, komen Mieke en Johan behouden thuis aan op woensdag 30 juni.

Naam: Marleen Kuiper-Content
Email: Marleencontent@aol.com

| top |