Op de franse tour

Eigen bedrijf beginnen en een nieuw leven starten in Frankrijk

Wij hebben de laatste tijd ontdekt dat er in Nederland niet alleen 16 miljoen bondscoaches wonen, maar ook 16 miljoen emigratiespecialisten.

Elke keer wanneer er een aflevering van het RTL4 programma ‘Het roer om’ op tv geweest was, werden wij belaagd door vrienden, familie en collega's.

Iedereen wist altijd precies wat de mensen van de betreffende aflevering verkeerd hadden gedaan. Maar bovendien vroeg iedereen ons elke keer weer ‘zou je het nou echt wel doen?’.

Het Plan
Zeker zullen wij het doen. We gaan naar Frankrijk en beginnen er onze Chambres d'hôtes met Tables d'hôte (Bed&Breakfast à la française). Ons huis staat te koop. Eindelijk kunnen we de plannen die we vijf jaar geleden maakten uit gaan voeren. ‘Living the dream’ zoals de Engelsen het zo mooi noemen. Beide hebben we al eens eerder in Frankrijk gewerkt, dus kennen er meer dan alleen de vakantiesfeer. We hopen dan ook dat onze plannen en ideeën reëel zullen zijn. We zijn van plan om te gaan naar de plek waar we beide bij toeval, we kenden elkaar toen nog niet, al eerder woonden en dus al vrienden hebben. Dit zal onze franse start zeker makkelijker maken.

De voorbereiding
Vijftien jaar geleden, na het afronden van mijn examens, kocht ik van mijn spaargeld een kleine auto, deed al mijn spullen erin en reed naar Frankrijk en zocht er voor een jaar een baan. Dit alles verliep ondanks of dankzij mijn jeugdige overmoed vlekkeloos, maar nu willen we toch wat meer zekerheid dat alles goed zal gaan. We hebben de afgelopen vijf jaar hard gespaard en ons ook op heel verschillende vlakken voorbereid. Of dit alles zin gehad heeft zal binnenkort in de praktijk moeten blijken. In eerste instantie hebben we onze plannen voor ons gehouden, om onze emigratie nog wat meer uit te kunnen denken. We deden samen alvast een wijncursus, en ik leerde bloemschikken en verhalen schrijven. Toen we onze familie en vrienden van onze plannen op de hoogte hadden gebracht deden we meer specifieke cursussen. Mijn man, op dat moment Commercial Manager in de ICT sector, volgde lessen over elektriciteit, loodgieten, metselen, fotograferen en houtbewerken. Tot zijn verrassing én plezier leerde hij een heel andere kant van zichzelf kennen en gaven de cursussen dus ook de nodige ontspanning na het werk. Ik bekwaamde me in zeer uiteenlopende zaken; tegelzetten, webdesign, stukadoren, kookles, interieurontwerpen, passe-partout snijden en inlijsten en natuurlijk volgden we samen franse les.

Niet te overtuigen
Zelfs voordat wij in Frankrijk belandden hebben we toch al wel het nodige geleerd. We hebben met mensen gesproken die al in Frankrijk woonden, we deden concurrentieonderzoek bij de chambres d'hôtes en gîtes in ‘onze’ regio, we lazen veel heel veel, we surften uren op Internet en bekeken huizen en sites van andere chambres d'hôtes. We hebben ook al onze plannen en het bijbehorende financiële plaatje op papier gezet en lieten deze aan anderen lezen. We hadden oorspronkelijk iets andere plannen dan nu en zijn blij dat we deze nog in Nederland hebben kunnen bijstellen en dat we niet achteraf dit in Frankrijk hadden moeten doen, wanneer we al iets gekocht hadden. Zo merkten we bijvoorbeeld dat wanneer we enthousiast vertelden dat we naar Zuid-Bretagne zouden gaan mensen wat terughoudend reageerden. Wat bleek; men dacht dat het er overal veel regende. Alhoewel dit zeker niet het geval is bleken we de mensen niet te kunnen overtuigen. We hebben onze zoektocht 40 km opgeschoven van de Morbihan (56) naar de Loire-Atlantique (44). Ik zeg nu steeds dat we gaan wonen aan de Atlantische kust, daar waar de Loire rivier de Atlantische oceaan in stroomt. Meteen is iedereen razend enthousiast en wil graag komen. Aan de andere kant zullen er nog genoeg uitdagingen zijn, die we nog niet voorzien hebben en al op ons liggen te wachten, maar dat maakt het ook juist leuk. We weten nu waar we aan toe zijn, maar weten niet hoe ons leven er over een jaar uit zal zien.

Meer dan één
We hebben zo'n vijf jaar geleden besloten om te emigreren naar Frankrijk in 2005. Het was een combinatie van factoren van dat moment. Net een leuke franse vakantie achter de rug, niet tevreden zijn met de baan die je hebt, slapen bij chambres d'hôtes waar men er zo'n zootje van maakte dat we dachten dat in elk geval beter te kunnen doen. Vanzelfsprekend is er in de tussentijd een andere baan gezocht. Er kwamen door de tijd heen alleen maar meer redenen bij waarom we weg zouden willen gaan. Ruimer wonen, een eigen groenten- en bloementuin en natuurlijk meer tijd voor elkaar. Alleen het feit dat we onze familie en vrienden heel wat minder zullen zien is iets waar we toch wel vaak over nadenken. Gelukkig hebben al heel wat mensen gezegd langs te zullen komen om ons te helpen en als aanstaande gasten. We zijn ons er wel steeds heel bewust van geweest dat er niet maar één reden moest zijn waarom we naar Frankrijk zouden gaan, want als die reden weg zou vallen, dan zouden we daar mooi zitten zonder onze familie en vrienden. Dan hadden we natuurlijk beter in Nederland kunnen blijven en daar iets moeten doen aan onze bron van zorg of ergernis. Veel eenvoudiger.

Vive la Hollande, Vive la France!

Meilleures salutations,

Martine Hoogschagen en Hemko Bruinsel