Met een pastis
Wim van Teeffelen
24/06/05
Met een pastis
"Als we de muren en de dakhoogte en -helling opmeten voor elk van de deelgebouwen afzonderlijk en vervolgens de omtrekken van de ramen en deuren, dan kunnen we uitrekenen hoeveel vierkante meter stucwerk er nodig is zodat we een aannemer precies kunnen vertellen..... "
"Stop maar, dat gaat al weer helemaal fout."
"Hoezo nou? Ik bedenk alleen maar hoe we van deze bouwval iets bewoonbaars kunnen maken."
"Nee, ik ken jou langer dan vandaag. Dat perfectionisme van jou, dat gaan wij hier niet toepassen. We zouden het hier toch helemaal anders gaan doen? Daarom zijn we toch ook hier gekomen?"
"Hoe stel jij je dan voor dat we dit huis opgeknapt krijgen? "
"Nou ik stel voor dat we eerst eens naar de kroeg in het dorp gaan voor een pastis En daarna nog een. En dan geven we een rondje en dan komt het gesprek vanzelf op onze verbouwplannen. En daarna drinken we nog een paar rosés. Vervolgens gaan we slingerend op weg naar de een of andere vage handelaar die door een van de mensen in de kroeg wordt aanbevolen -het is namelijk zijn neef- en daar laden we een paar zakken kalk in. En die handelaar heeft vast wel een broer en daar gaan we dan langs om een glas wijn mee te drinken of twee. Of drie. En als we dan lallend weg gaan dan roept die broer naar ons dat hij wel eens langs komt om te kijken. Zo gaan die dingen in Frankrijk."
"En jij denkt dat die lallende broer dan ons huis komt stucen?"
"Jazeker, misschien nog wel deze maand, of anders zeker voor de winter. En als hij komt dan beginnen we met een glas en dan praten we over het leven en over politiek. En na de lunch, om een uur of half vier, dan komt hij weer terug en dan kijkt hij nog eens goed naar de muren. En wie weet komt hij dan nog eens terug met een troffel."
"Hoe bedoel je, een troffel? Dat is een gereedschap om mee te metselen, om te stucen moet je een stucmes gebruiken."
"Ach lieve schat, in Frankrijk wordt er gestuct met de Franse slag of met een troffel. En in elk geval met een pastis. En daar gaan wij dus van genieten. Wij gaan stoppen met al dat dwangmatige planmatige gedrag. We wonen hier min of meer droog, zolang het niet regent en we de douche niet gebruiken. We moeten nog wat opknappen aan dit huis en dat gaat vanzelf gebeuren als we maar genieten."
"Dus als wij genieten dan gaat de boiler het vanzelf weer doen? Als wij relaxen gaan de dakpannen weer keurig pansgewijs liggen? Als we op ons terras onderuit zakken in de schaduw van de plataan met een vrac du vin binnen handbereik tochten de tochtgaten zich vanzelf dicht?"
"Hou nou toch eens op met al dat cynisme. Het bekomt je slecht. Natuurlijk moeten we nog een hoop doen aan het huis. Op den duur. Het enige dat ik probeer te zeggen is dat we het op zijn Frans gaan doen. Wat heeft al dat gestress ons ooit opgeleverd? We zijn toch niet voor niets uit Nederland weggevlucht. Ik snap ook wel dat ik nu wat overdrijf maar ik wil jou
veranderen van de streskip die je de laatste tijd bent geworden in een aantrekkelijk en ontspannen mens. Ik wil je weer gelukkig maken, net als toen we elkaar net kenden."
"Maar met jouw aanpak kunnen we toch nooit een gunstige prijs bedingen? Onze
bankrekening is geen bodemloze put, hoor."
"Nou en? Dan betalen we toch wat meer. Hoe commerciëler we ons gedragen in dit dorp, hoe meer ze ons later een poot willen uitdraaien. En als je het tactisch bekijkt is dat helemaal niet handig om erg zakelijk te zijn want dit huis hebben we juist gekozen vanwege de ligging in dit gehucht. Vanwege de rust, weet je nog? Nou dan dienen we ons ook aan de gewoonten van de streek te houden en met iedereen vrienden te worden."
"....of je speelt ze tegen elkaar uit."
"Wat zei je?"
"Niks"
"Welles. Volgens mij weet ik het al."
"Waarom vraag je het dan? Luister nou eens, schat, ik wil je niet boos maken.
Zou de waarheid niet in het midden liggen?"
"Welke waarheid?"
"…….."
"Nee, kijk me aan. Het gaat om de waarheid die wij hier samen voorstaan. Realiseer je je wel dat je daarmee de kern raakt? Dat je hier afscheid mag nemen van je vroegere waarheden en ze mag inruilen voor nieuwe. De lease-auto's en optiepakketten en nog even gauw dit en dan nog even dat: 80 uur buffelen in de week is passé. En dat is Frans, hetzelfde Frans waar jij nog flink aan moet trekken om het hier te rukken."
"Oké. Oké. Ik moet gewoon nog wat loskomen."
"Je komt van ver en je hebt ook wel wat krediet bij me hoor. .. We zullen wel een offer moeten brengen en dat zal in het begin misschien wat vreemd zijn, maar na verloop van tijd zul je niet meer anders willen."
"Wat bedoel je, liefje?"
"Je zult nog vroeger uit de veren moeten dan vroeger toen je nog in de file op de A12 aanschoof. Dit wordt namelijk een chambres d'hôtes en jij gaat elke ochtend voor zeven uur naar de bakker voor croissants en baguettes."
"Watte...?"
"Je hebt me wel gehoord. Dat is de enige manier om ons op deze afgelegen plek van voldoende aangenaam gezelschap te verzekeren. En van wat inkomen om die niet onuitputtelijke bankrekening van ons op pijl te houden. Aangezien hier geen caravans en campers kunnen komen, moeten we het hebben van vakantiegangers die een kamer willen huren en bereid zijn om een week of zo te blijven zodat wij niet teveel onrust hebben en niet te hard hoeven werken. Rustige, beschaafde mensen die op vakantie tot rust willen komen en
daarbij op één plek blijven."
"Tut, tut. Heb je dit allemaal al helemaal doorgedacht? Om mij over de streep te trekken wil je zeker ook nog gaan zeggen dat ze de hele dag hier rondhangen en we ze dan ook nog van alles kunnen verkopen. Van lokale specialiteiten tot en met aangeklede lunches?"
"Dat had ik nog niet bedacht maar nu je het zegt. Aan al die biertjes en wijntjes, schildercursussen en betaalde activiteiten voor de kinderen kunnen wij mooi verdienen. Kun je dat effe in een spreadsheetje gooien?"
"Jij bent gek."
"Denk er maar eens over na. Je zult zien dat ik gelijk heb. Anders rendeert het niet. Dan moeten we natuurlijk wel snel wat goeie badkamers aanleggen voor de gasten en de kamers mooi inrichten en.….".
"Hou nou toch op zeg. Je zei zelf, nog geen vijf minuten geleden, dat we alles met de Franse slag gingen doen."
Wim van Teeffelen
www.ondernemen-frankrijk.nl