Harry en François

Een Ochtend in Frankrijk

Hij vond het welletjes, gleed uit de slaapzak en keek op de klok. Half acht. Mooie tijd, héle mooie tijd. Hij heeft nog niet zo lang geleden tijden gekend waarin opstaan om vijf uur, half zes geen uitzondering was. Maar het klopt: alles went. Vandaag begint het weekend. Dat besef roept bij Harry een speciaal gevoel op. Jaar in jaar uit, iedere vrijdag weer. Komt vast nog uit zijn jeugd voort. Zoals wel meer… Tegenwoordig laten we hoogstens de luxaflex aan de straatkant zakken als we onder zeil gaan. De luiken van de tuindeuren blijven open. Kan het licht van de nieuwe dag onbelemmerd opgroeien. Dat voelt fijn. Ongeacht regen of zonneschijn. We zijn er weer en we slapen geen kwalitijd verkwistend gat in dag. Luxaflex omhoog!

De Zon en de Bakkersdochter

De lindebomen voor de deur staan er nagenoeg bladstil bij. Het heeft er alle schijn van dat de samenzwering van alle lichtgrijze wolken het gaat afleggen tegen die ene oppermachtige zon. Harry is al poolshoogte gaan nemen en heeft meteen maar een rokertje en une baguette ancienne gekocht. Leuke frisse meid, die bakkersdochter. Kort geknipt kapsel dat een smoeltje omlijst waar de helderblauwe ogen haast uit spatten. En ze kijkt haar klanten er ook welgemeend hartelijk mee aan. Dat ziet hij zo, daar is hij immers zintuiglijk gevoelig voor? Even dat greintje meer attentie in de blik waarmee twee mensen elkaar aankijken. Alsof vier ogen heel even in elkaar haken. Heeft niets met flirten maar alles met normale interesse te maken.

De Gemoedelijke Supermarché

De zon heeft inmiddels gezegevierd en Harry is vol goede moed. Gisteren kreeg hij weer eens een fijn gevoel. Voor de medemens. Nog geen honderd meter voorbij zijn nu onderhand wel fameuze (of femmeuse?) “Café des Sports”, aan de zelfde kant van de straat is een kleine gemoedelijke supermarché gevestigd. Eigenlijk nog een gewoon kruidenierswinkeltje. Hoewel dat 'gewoon' de laatste jaren niet zo zuinig geweld is aangedaan. Het geweld van Géant, Casino, Champion, Auchan, Les Mousquetaires en niet te vergeten ALDI en Lidl. Maar misschien meer nog dan in ons eigen vaderland verzet men zich manhaftig tegen die oprukkende overmacht.

François en Francine

De kruidenier in kwestie heet François. Samen met zijn vrouw Francine (doet me denken aan Hannie en Harry) roeit hij met veel optimisme en een bijbehorend humeur tegen de aanzwellende stroom in! Ze worden daarbij aardig in de kaart gespeeld door het feit dat men hier nog niet de fourwheeldrive of het multi purpose vehicle per se pal voor de deur meent te moéten stallen! Nee, het zaakje vervult gelukkig ook nog de functie van sociaal trefpunt. Gelijk een café zonder tap maar met menige grap. Harry is gevoelig voor die soort winkels en vooral voor de dappere knokkers achter de kassa. Hij heeft François en Francine in zijn hart gesloten en heeft zich voorgenomen om solidair met ze te zijn.

Een Kleine Geste van François

Vorige week ging mijn vriend er heen, faire des courses (boodschappen doen) en hij was van plan om 's avonds 'nasi goreng' met me te eten. En daar heb je nou weer zo'n voorbeeld van sporen uit zijn jeugd: daar doet hij graag een grof gesneden prei doorheen. Vooral die donkergroene delen, net als bij de Chinees. Maar: uitverkocht! Harry naar François met de vraag of die achter misschien nog ergens een stengel had liggen. De man kwam terug met drie stuks en legde ze in zijn mandje. Met de opmerking dat die grátis waren. “Neem zo maar mee, Henri”. Geloof het of niet! Wat zal ik er om liegen. Vroeger in Amsterdam zeiden Joodse mensen; als ze wilden benadrukken niets dan de waarheid te spreken; wel eens: “Zal ik me daar blind worden aan beide ogen!” Harry kon zijn oren niet geloven. Kijk, dat is nou een van die zogenaamde kleine dingen die voor hem juist groots zijn. Is dat klantenbinding of niet? Geen spoor van berekening, geen enkel blijk van achterliggend commercieel belang. Gewoon aardig zijn voor elkaar, ongeacht de worsteling om het materiële hoofd boven water te kunnen houden. Waar vind je dat nog? In 'ons' stadje dus! Vind je 't gek dat François en 'Henri'/Harry nu al dikke maatjes zijn geworden? Copains! Nu niet allemaal tegelijk het hele zootje inpakken en spoorslags hierheen komen!

Harry's Liefde voor het Leven

(Detail tussendoor: het is zo'n veelbelovend sfeertje van een weertje geworden dat ik even ben opgestaan om de voordeur wagenwijd open te zetten! Buiten met binnen verbonden. Probeer het je voor te stellen. Verzet je tegen die opdringende tegendruk van stress en strijd om niets in feite. Verdedig geweldloos je eigen ruimte, je eigen vrijheid. Die is ondanks alles toch nog groter dan menigeen beseft. Gelukkig!).

Harry houdt echt wel van de wereld en vooral van het leven! In principe kan hij van iedereen houden. En hij laat anderen maar al te graag delen in zijn verworvenheden. Letterlijk en figuurlijk. In de jaren van zijn vaste verblijf in dit pays heeft hij alles behalve stil gezeten. Als vliegende kraai heeft hij overal wat gevangen. Op velerlei gebied heeft hij aardig wat kennis opgedaan. Natuurlijk, die zijn er wel meer, en ongetwijfeld met nog meer kennis. Wat dat betreft verbeeldt hij zich niets.

Harry's Ideeën voor de Regio

Zo heeft hij op diverse websites tot nu toe niets gevonden aan informatie over de regio waar hij zo is thuisgeraakt. Dus gaat hij een dezer dagen naar het 'Syndicat d'Initiative', de VVV. Vragen of ze een budget hebben of kunnen vrijmaken om het stadje en verre omgeving onder Nederlandse aandacht te brengen. Dat wil Harry best voor ze doen. Want er ligt wat braak. Dat heeft hij al lang in de smiezen. Hopelijk zijn ze hier ook gevoelig voor Synergy en kruisbestuiving. Harry barst van de ideeën en initiatieven. Met zijn energie en die gestage aanmaak van adrenaline kan het niet uitblijven. Loon naar werken. En ik ben als geen ander op de hoogte van zijn activiteiten. Beter voor hem dat ik het schrijf dan dat hij het zelf zou verkondigen of van de daken zou schreeuwen. (Dat willen narcisten nog wel eens doen in al hun brallerige zelfingenomenheid). Nee, hij is doodgewoon geestdriftig en gedreven. Normaal gesproken althans. Ziet in alles en nog wat leuke mogelijkheden om iets tot stand te brengen. Wat hem echter parten speelt is een dikke onvoldoende voor koopmanschap. Hij is geen zakenman.

Geen Narcist, Gewoon Harry

Ik ken Harry dus niet als iemand die met de duimen onder de oksels en de handen fier vooruit gestoken als een opgeblazen figuur door de samenleving paradeert. Want dan zouden wij nooit zulke boezemvrienden zijn geworden, hij en ik..

« vorige