Fransen, een bijzonder volk!

Iedereen die ooit door Frankrijk heeft gereisd, herkent ze meteen: de gigantische supermarkten aan de stadsrand. Al van kilometers afstand trekken enorme reclamezuilen op hoge palen je aandacht en verleiden ze je om een bezoek te brengen aan deze reusachtige warenhuizen.

Vaak heb je zelfs de luxe om te kiezen uit meerdere van deze megasupermarkten: Carrefour, Leclerc, Intermarché, Cora, en zelfs een enkele Aldi. Maar pas op, het vinden van de juiste afslag is een ware uitdaging. Eén keer deed ik er zeker vijftien minuten over om eindelijk het parkeerterrein te bereiken, tot grote frustratie van mijn vrouw en kinderen op de achterbank.

De wegen rondom deze winkels zijn een labyrint van borden, pijlen en afslagen. Het lijkt wel alsof de Fransen ervan genieten om toeristen te testen. Maak je een verkeerde beweging, dan kun je zomaar een woedende Fransman op je dak krijgen. En geloof me, hij zal niet aarzelen om zijn ongenoegen te uiten met wilde gebaren, luidkeels geschreeuw en een blik die zegt: Ik had voorrang! Welkom in Frankrijk!

Een avontuur tussen de schappen

Na een eeuwigheid van omrijden vinden we eindelijk een plekje op het overvolle parkeerterrein. Samen met mijn vrouw en kinderen loop ik naar de eindeloze rijen winkelwagens. Die dingen zijn absurd groot en lijken bedoeld om je te verleiden méér te kopen dan je wilde. “Heeft iemand een euro voor het karretje?” vraag ik. Tot mijn schrik hebben we allemaal alleen een pinpas bij ons. Mijn vrouw, altijd praktisch, besluit: “Dan nemen we een mandje.”

Ik blijf nog even treuzelen bij de winkelwagens, tot ik plotseling word aangesproken door dezelfde opvliegende Fransman van eerder. “Allez, dépêche-toi met dat karretje!” roept hij boos. Mijn Frans is helaas niet goed genoeg voor een scherpe reactie, dus ik besluit maar snel mijn gezin achterna te lopen.

Eenmaal binnen raak ik, zoals altijd, overweldigd door de eindeloze schappen vol producten. Hoe krijgen ze het voor elkaar om zo’n enorme ruimte perfect gevuld te houden? En waarom vliegen er altijd van die kleine mussen rond binnen? Het lijkt wel een handelsmerk van Franse supermarkten.

Deze winkels zijn meer dan alleen plekken om boodschappen te doen. Het zijn sociale hubs waar mensen elkaar treffen, de laatste roddels uitwisselen, en hun kinderen alvast laten snoepen van opengescheurde verpakkingen. Helaas blokkeren ze vaak de gangpaden met hun winkelwagens, wat het manoeuvreren met een mandje of kar niet bepaald makkelijker maakt.

De strijd bij de kassa

Het hoogtepunt van frustratie wacht altijd bij de kassa. Hoe kies ik steevast de verkeerde rij? Altijd sta ik achter iemand met een wagen vol boodschappen, geholpen door een kassamedewerker die net lijkt begonnen aan zijn eerste werkdag. En alsof dat nog niet genoeg is, worden er uitgebreid gesprekken gevoerd met elke klant.

Net als ik denk dat het niet erger kan, haalt de klant voor me een betaalcheque tevoorschijn. Een cheque, in dit tijdperk! Eerst wordt er naarstig gezocht naar het chequeboekje, daarna naar een pen, en tot slot naar een leesbril. Ondertussen voel ik hoe mijn ingevroren garnalen langzaam beginnen te ontdooien.

“Rustig maar,” sust mijn vrouw terwijl ze me een waarschuwende blik geeft. Uiteindelijk zijn wij gelukkig snel klaar en lopen we opgelucht naar de auto. Als we de parkeerplaats verlaten, zien we de kassière vrolijk naar ons zwaaien, alsof ze ons wil bedanken voor onze geduldige bijdrage aan het Franse winkelritueel.