Franse inspiratie

De afgelopen jaren heb ik diverse verhalen naar deze site gestuurd. Verhalen over de belevenissen van mijn vrouw en ik als eigenaren van een tweede huis in Frankrijk. Als trotse bezitter van een bescheiden optrekje in Frankrijk heb ik vele leuke en minder leuke momenten mogen meemaken. En als ik de overige verhalen op deze site zo doorlees, herken ik veel situaties die wij samen ook hebben meegemaakt. 

Als eerste de grote stap maken om iets in het verre buitenland te willen kopen, een nieuwe en onbekend avontuur aangaan. Een land waar het allemaal net even anders gaat dan we in Nederland gewend zijn. Het opwindende gevoel om een huis in Frankrijk te willen bezitten, de lange tochten langs vervallen boerderijtjes en uitgewoonde krotjes op zoek naar het ideale woonplekje. Die vervelende wachttijden om alle nodige papieren rond te krijgen, de andere cultuur, de altijd lastige Franse taal en uiteraard niet te vergeten alle verbouw- en herstelwerkzaamheden om er uiteindelijk een prettig een leefbaar geheel van te maken.

We hebben zelfs op het punt gestaan een hotelletje over te nemen van Nederlanders die het Franse leven niet meer zagen zitten. Achteraf heel blij dat we daar niet zijn ingestapt. Het had een mooie en emotionele aflevering kunnen worden voor het programma “Ik vertrek”, waarin alles fout gaat wat fout kan gaan om vervolgens met hangende pootjes naar Nederland terug te keren.
We zijn nu trots op wat we hebben gedaan en dit willen we ook delen met familie en zeer dierbare vrienden.

De ervaringen van al die andere “Franse Hollanders”   heb ik met veel plezier op deze prachtige site gelezen, een mooi platform voor de francofielen, met of zonder een eigen onderkomen in dit fraaie land. Een land van tegenstellingen, een land van vooroordelen, een land met inwoners waar je nooit over uitgepraat raakt, een land met ruige natuur, bezienswaardige dorpen en steden en nog steeds de mogelijkheid om aardige plekjes te ontdekken.

Mijn vrouw en ik wandelen regelmatig door het Noord-Franse landschap met de uitgestrekte landerijen en de kleine dorpen met huizen en vooral veel luiken. Iedere keer ben ik weer onder de indruk van het veranderende landschap. De akkers met de helgele koolzaadvelden, de maisvelden met af en toe wegschietende reeën. Dit alles onder helblauwe luchten, afgewisseld met wolkenpartijen. Ik zie de altijd bezige boeren op hun tractoren en niet te vergeten de weiden met de grazende koeien, die het hier volgens mij behoorlijk naar de zin hebben.

Frankrijk is mijn inspiratiebron. Wat ik hier zie, hoor, proef, voel en meemaak, is voor mij iedere keer weer een onvergetelijke ervaring. Ervaringen die ik graag vasthoud door middel van het maken van foto’s. Foto’s zijn de kapstok van je geheugen en dat geheugen wordt toch ook iets minder. Namen worden lastiger om te onthouden, de jaartallen gaan soms behoorlijk door elkaar. Maar bij het zien van de foto’s komen de herinneringen weer vanzelf.Naast het maken van foto’s leg ik graag mijn herinneringen en ervaringen vast in de vorm van een verhaal of gedicht en het lijkt mij aardig om enkele van deze gedichten toe te vertrouwen aan de lezers en bezoekers van deze site.

Spiegelaarde
vette spiegelaarde
schittert in de scherpe herfstzon
hongerige meeuwen houden
nerveus de wacht
lange lijnen opgeworpen klei
ontmoeten elkaar aan de einder

Verdun
als de aarde kon spreken
fluisterend over de doden
gruwelen uit de duisternis

het inslaand lood 
geur van ontploft kruit en rottend vlees
de eeuwigdurende angst

morgen ben ik er niet meer
ver weg van mijn liefste
met voeten in rode modder
als de aarde kon spreken
vervagen deze woorden in het niets

Luiken
achter de luiken
knagen muizen aan balken
neukt de buurman
de meteropneemster
staat een gedekte tafel
met brood en kaas

achter de luiken
wordt geschreeuwd
gehoopt en geklaagd
hangen luiers te drogen
verdwijnen illusies
door het rookgat naar buiten

achter de luiken
speelt een krullenbol met zijn plastic auto
kijkt oma tevreden toe
hoe haar wederhelft
indommelt in de leren stoel

achter de luiken leest de man zijn krant
worden plannen gesmeed
knipt de vrouw haar nagels
telefoneert het meisje
huilend met de kindertelefoon
buiten wacht het met
koeienstront bedekte plaveisel
op een verkoelend zomerbuitje

Inspiratie
een schijnbare stilte
het inspireert niet
ik volg de vleermuizen
verlies ze uit het oog
tegen de zwarte bomen

zelfs het eeuwig ruisen van een beek
kan mij niet verleiden
tot het schrijven van
spraakwatervallende gedichten

Jan de Ruyter, december 2017, Rotterdam