De buren

Je hebt een vakantiehuisje in Frankrijk. Het eerste huis van het gehucht, de buren wonen ca. 300 meter verderop. Verder volop bos om je heen.
Wie let er dan op je huisje als je er niet bent?

Wij hebben het grote geluk, dat we bijzonder aardige buren hebben. Als zij een vreemde auto zien staan bij ons huis, gaan ze toch even kijken, wie dat is. Zo zijn we een keer met een busje naar Frankrijk gegaan, en prompt komt de buurman even polshoogte nemen.
Een geruststellende gedachte!

Bij Yanni en Michèle Guerrard kan je altijd terecht. Zij wonen er al heel hun leven en kennen de gehele buurt.
Hebben we hout voor de kachel nodig? Yanni zorgt daarvoor, en dat tegen een zeer billijke prijs.
Michèle houdt bijen en maakt dus honing. Dagelijks staat zij op een andere markt om haar waren aan te prijzen (en te verkopen).
Dat ze heeeeerlijke honing (en jam op basis van honing) maakt, is onder meer af te leiden aan de prijzen, die ze regelmatig wint voor de beste honing.

Yanni houdt een flinke groentetuin bij. Regelmatig een klop op de deur en ja hoor, daar staat Yanni met een krat vol boontjes, courgettes, aardperen, enzovoorts. Daarbij vergeet hij dat we maar ons tweetjes in het huisje zitten. Zoveel krijgen we nooit op, al eten we de gehele week boontjes! Het overschot nemen we mee naar huis en delen het uit onder familie en vrienden.
Bijkomstigheid is, dat eigen gekweekte groente toch altijd meer smaak heeft, dan het kasspul, wat je in Nederland veelal in de Super aantreft.

Hebben we iemand nodig? Bijvoorbeeld om de schoorsteen te vegen, of het dak schoon te maken, dan is één vraag genoeg en we krijgen het telefoonnummer van de meest betrouwbare en beste persoon uit de regio!

Op enig moment hadden we een groot probleem. De maanden ervoor hebben wegwerkers de weg tussen ons huis en de buren onder handen genomen. Hebben ze tegelijkertijd de waterleiding iets verplaatst.
We kwamen op een zondag aan, pakten alles uit en constateerden al snel, dat we geen water hadden. Nu wisten we dat een hoofdkraan in een put bij de buren is aangebracht.
Dus wij daarheen. Yanni ging tegelijk kijken. De put bij open…. nee, de kraan was open. Dat kan het dus niet zijn.
Maar, zegt hij, ze hebben aan de overkant een tweede put gemaakt, omdat dat kennelijk makkelijker was. Die put open gemaakt en wat bleek? Is iemand vergeten de buis, die naar ons huis liep aan te sluiten! Natuurlijk, dat er dan geen water uit de kraan kwam.

Nou, Michèle gaat dat wel oplossen. Zij wist te vertellen, dat bij dit soort wegenprojecten, men altijd zoveel mogelijk gebruik maakt van de locale ondernemers. Zij wist dus ook wie verantwoordelijk was voor de waterleidingen.
Op zondagmiddag werd die man gebeld en dringend verzocht om het probleem te verhelpen.
Hij begon erover dat het zondag is, en dat hij morgen wel een gaatje kon vinden om langs te komen.
Begon Michèle een heel verhaal over kleine kinderen, die je niet in de steek kon laten. Wij keken elkaar aan… waar heeft zij het over. Michèle verklaarde even later, dat ze maar een smoes had verzonnen om die kerel zo gek te krijgen om direct te komen.
En het hielp, binnen 20 minuten stond hij voor de deur en ging direct aan de slag. Nog geen half uur later was het verholpen en hadden we water.
Waar vindt je zulke buren??

Zoals het spreekwoord zegt: beter een goede buur dan een verre vriend.
We hopen dan ook dat we Yanni en Michèle nog lang als buren mogen hebben.

Paul Fransen