Brocante in Frankrijk

Ik ben de gelukkige eigenaar van een tweede huisje in Frankrijk. En als ik zeg een tweede huisje bedoel ik eigenlijk een tweede huis. Als ik vroeger aan een tweede huisje in het buitenland dacht, zag ik vier vervalllen muren, een ingestort dak, doorgerotte balken, geen elektriciteit, water moet je zelf oppompen en een septic tank moet nog gegraven worden.

Verder een grandioos uitzicht, complete stilte en de Franse gastvrijheid. Wel, mijn tweede huisje in Frankrijk is ooit gebouwd als vakantiewoning door een Franse jongeman uit het dorp Montigny devant Sassey en stamt uit 1983. Mooi houtwerk, dubbele beglazing, overal luiken, zelfs een ligbad met een daarbij behorende boiler en een eigen stukje grond . Kortom een huis van alle gemakken voorzien waaraan na aankoop eigenlijk weinig hoefde te gebeuren. Een beetje schoonmaken, een paar duizend vliegen doodmaken en we konden er na een weekendje poetsen ons bed opmaken en ons te ruste leggen en beginnen met genieten.

In het begin hebben wij veel familieleden en vrienden mogen ontvangen om onze trots samen te delen. Dat betekende veel boodschappen doen, recepten verzinnen en wandelingen organiseren. Ze komen allemaal even aanwippen en blijven in ieder geval minstens twee nachtjes slapen. Dat vinden mijn vrouw en ik erg gezellig en uiteraard geen probleem.

Maar dan komt er een moment dat je moe bent van het gastheer en gastvrouw spelen. Dan is het wel weer lekker om samen alleen te zijn en je eigen gang te gaan. Een beetje lezen, veel wandelen en fietsen en…in de maanden juli en augustus het bezoeken van brocantes.

Al ruim van tevoren word je als automobilist geconfronteerd met de organisatie van deze openbare verkoopactiviteiten. Als je even een weekend niet wat je moet doen, een bezoek aan een brocante gaat er altijd in! ’s Avonds wordt aan de keukentafel een nauwgezet plan op papier, met behulp van een topografische kaart voorbereid. Morgen bezoeken we drie brocantes en de aan te rijden route moet dus een beetje slim in elkaar zitten. Gewapend met een veel te oude wegenatlas, twee verfrommelde kaarten van Frankrijk en België en de Tom-Tom, ontstaat een route waar zelfs het Ministerie van Defensie jaloers op zou zijn. De militaire operatie met de codenaam Brocante, here we Come! is geboren en gaat in op zondag negenhonderd-acht-nul-negen om negenhonderd uur sharp.

En dan gaat het uiteraard mis. Alles wat wij plannen gaat altijd fout. Zondagochtend wordt er eerst gevreeën. Iets wat je als gezonde vijftiger toch moet bijhouden. We storten weer in slaap en worden veel te laat wakker. Vertrektijd negenhonderd uur wordt niet gehaald. Een eitje bij het ontbijt zit er ook al niet meer in. Snel een stokbroodje opwarmen in de oven, want de enige bakker in ons Franse dorpje heeft besloten te stoppen met bakken net nu wij ons hier als twee nieuwe allochtonen tijdelijk hebben gevestigd. Twee koppen koffie uit de Senseo en dan snel vertrekken.

Het zoeken en vinden van de brocantes, in de meest afgelegen dorpen en gehuchten die je je maar kunt voorstellen, is begonnen. Met de kaart op schoot en de Toine-Toine draaiend op volle toeren rijden we onze eerste target tegemoet. Kronkelige wegen met prachtig begroeide bermen. Ik kan er geen genoeg van krijgen en begin steeds langzamer te rijden. Kijk, boerenwormkruid en de st. jacobskelk en zelfs de driekantige nachtweduwe gedijt hier goed. Ik wist niet dat deze hier groeide. En hoe langzamer ik ga rijden en bijna lyrisch word van de prachtige vegetatie in de wegberm, wordt mijn vrouw steeds ongeduldiger en maant mij tot doorrijden. Straks zijn alle leuke dingen weg!

Met enige tegenzin trap ik het gaspedaal weer in en na drie kwartier rijden naderen we onze eerste brocante. Hoe dichter je bij de dorpskern komt,waar de markt is gesitueerd, hoe moeilijker het wordt om te parkeren. Voor mij is het een sport om zo dicht mogelijk bij de brocante te parkeren. Een vriend van mij maakt regelmatig de grap: Ik heb niet voor niets een bordje NL op mijn auto: Niet Lopen!

Nog even doorrijden en dan vinden we uiteindelijk een parkeerplekje, niet te ver van de te verkopen zooi. Want dat is het, je eerste aanblik van een brocante is een beeld van zooi, zooi en nog eens zooi. Wat ik thuis zonder gêne bij het vuil zet als niet meer te gebruiken troep, staat hier in de brandende zon te koop als brocante. Tweedehands, leuk voor op de schoorsteen in het tweede huis van de geëmigreerde Hollander.

De organisatoren van deze grofvuilopstellingen hebben de standhouders ingedeeld met op de grondgekalkte nummers. En in een blik zie je de echte handelaren, de beginners, de locals met hun troep en hier en daar een kleedje met twee kleine kinderen die hun oude en gebruikte speelgoed proberen te slijten aan een argeloze Nederlander of een niet al te frisse Fransman.

De echte handelaar herken je aan de gedeukte bus, professionele parasols, inklapbare tafels met bijpassende tafelkleden en veel te hoge prijzen. De beginner zet zich achter een gammel campingtafeltje met veel oud en smoezelig speelgoed van de inmiddels uit huis vertrokken kinderen.

Het bezoeken van een brocante vraagt een juiste voorbereiding en systematiek. We lopen eerst de rechterkant van de dorpstraat af en kijken onderwijl ook een beetje naar links om vervolgens de linkerkant af te struinen. Mijn vrouw is altijd op zoek naar emaillen waterkannen, het liefst gekleurd en niet lek. Ik kijk graag naar oude schilderijtjes onder de vijf euro en tegenwoordig verzamel ik oude zwart-wit groepsfoto’s. Laatst heb ik er een voor twee euro op de kop getikt. Een prachtige foto van een groep mensen die Lourdes hebben bezocht. Een langgerekte zwart-wit foto in houten lijst, amper bewogen en allemaal met een strak gezicht. Blijkbaar niet genezen en toch enigszins teleurgesteld. Een andere foto laat me allemaal welgestelde mannen zien, met grote snorren, hoeden en wandelstokken, gesitueerd voor een restaurant. Wat me opvalt is dat op de meeste foto’s niet wordt gelachen. Het waren toen zware tijden!

Ondertussen is Rian doorgelopen en staat stevig af te dingen. Nooit geweten dat ze zo goed de franse taal spreekt. Het leuke van het vaak bezoeken van een brocante is dat je op een gegeven moment bepaalde gezichten ziet terugkeren. Niet alleen van de verkopers, maar ook de gezichten van de bezoekers.

Er wordt niet alleen rommel op deze markten verkocht. Er wordt ook gerommeld. Op een van de zomerse brocantes ontdekte ik een dame die naast haar uitgestalde waar op een kleedje ook zich zelf in de aanbieding gooide. Een fleurige zomerjurk met een te laag decolleté moest de klanten in haar richting lokken. Vooral mannen leken geïnteresseerd in haar waar.. Uiterst geïnteresseerd in de spullen op het kleed, maar nog meer geïnteresseerd in de uitbaatster en haar fraai ingerichte boezem. Aan de zijkant stond een rek met tweedehands kleding en daarnaast een geïmproviseerd kleedhokje. Het kleedhokje werd niet alleen gebruikt om kleding te passen. Regelmatig verlieten mannen met netgepaste broeken en rood opgelopen hoofden deze tent, waarna de dame met losgeknoopte jurk haar uitgehangen kleding weer wat schikte. Volgens haar mannelijke klanten had ze een vaardige hand van verkopen!

De brocante is een ontmoetingplaats voor de locals. Een welkome afwisseling in het harde bestaan van werken op het land. Hier worden de contacten weer aangehaald en de laatste roddels uitgewisseld. Sommige bezoekers trekken zelfs hun zondagse kleren aan en paraderen langs de kramen en schudden hier en daar handen en zoenen groezelige wangen. Ons kent ons.

Uiteindelijk eindigt de brocante met een bezoek aan de bar. Het mag de naam bar niet hebben: een tafel met meestal een stevige francaise erachter. Het bier wordt verkocht in flesjes en is lauw. In veel dorpen moet je eerst bonnen kopen om vervolgens een drankje of een hapje te nuttigen. Zo heeft iedereen in het dorp zijn of haar taak. En als de tongen langzamerhand wat losser worden en het praten overgaat in schreeuwen en lallen, is het tijd om te gaan. Nog even langs die kraam lopen waar dat leuke schilderijtje stond. Misschien valt er nu nog wat te onderhandelen.

Mijn vrouw en ik rijden na het bezoek aan de brocante moe maar voldaan naar ons buitenverblijfje en weten inmiddels niet waar we alle aangekochte troep moeten herbergen. Misschien een derde huis in Frankrijk?

Jan de Ruyter
Rotterdam

Trefwoorden: Brocante in Frankrijk, Euro, Frankrijk, Franse, Hollander, Kinderen, Meer, Recepten, Restaurant, Rood, Route, Voorbereiding, Wit, auto, bakker, brocante, dorpen, elektriciteit, fietsen, genieten, huis, in, kopen, luiken, markten, parkeren, prijzen, schoorsteen, taal, tent, wandelen, water, werken

« vorige | volgende »