Boodschappen doen
Iedere Frankrijkganger kent ze wel: de megagrote supermarkten aan de rand van de stad. Van verre word je als automobilist met behulp van reusachtige reclameborden op grote palen langs de weg naar deze winkels geleid. En als het een beetje meezit, heb je nog keuze uit vier of meer van die grote voederparadijzen: Aldi, Carrefour, Champion, Cora, Leqlerc, Intermarche, Leader, Price en de Lidle. Als je dan besluit om een van deze supermarkten te bezoeken, moet je donders goed opletten om de juiste afslag te nemen. Het is mij een keer gelukt om pas na een kwartier het parkeerterrein van de supermarkt te bereiken. Dit tot grote ergernis van vrouw en kinderen.
Vaak is het een wirwar van wegen en afslagen om uiteindelijk de altijd volle parkeerterreinen van deze superzaken te bereiken. Let vooral op de pijlen op de weg, want je rijdt al snel in de verkeerde richting met het grote risico om een vreselijke boze Fransman tegen te komen. Vloekend, tierend en heftig gesticulerend probeert hij mij duidelijk te maken dat ik aan de verkeerde kant rijd en dat hij in alle gevallen altijd voorrang heeft. Welkom in Frankrijk!
Uiteindelijk vind ik een parkeerplekje en met het hele gezin in mijn kielzog loop ik naar de plaats waar dikke rijen veel te grote winkelwagentjes zijn gestald. Grote winkelwagentjes vragen om veel boodschappen en zaken die je eigenlijk niet van plan was om te kopen, maar ja, in Nederland is het allemaal veel duurder.
Wie heeft er een euro voor het grijpen? Ik heb alleen maar een pinpas. Uit alle zakken van vrouw en kinderen komt kleingeld, maar zeker geen euro of vijftig cent. Laten we dan maar een mandje nemen besluit mijn vrouw daadkrachtig en loopt al richting de ingang.
Vertwijfeld blijf ik even achter bij de karretjes om vervolgens direct aangesproken te worden door de nog steeds boze Fransman van daarnet: Schiet eens op met het pakken van je karretje. Ik heb niet de hele dag de tijd. Ja, ja, het Frans versta ik redelijk, maar ik spreek het helaas niet zo goed om deze akelige man van repliek te dienen en zoek snel de vrouw en de kinderen.
Ik vind ze na lang zoeken tussen een van de vele rijen opgestelde koopwaar. En elke keer wanneer ik weer in een Franse supermarche kom, ben ik onder de indruk. Hoe krijgen ze die gigantische ruimtes weer zo ruim bevoorraad, welke logistiek zit hierachter en… waarom vliegen er in al dit soort superwinkels altijd mussen?
Naast het kopen van de dagelijkse boodschappen, hebben deze winkels ook nog een sociale functie. De Franse locals ontmoeten hier elkaar en de laatste roddels worden over de zeer zwaarbeladen winkelwagentjes uitgewisseld, terwijl de kinderen al begonnen zijn aan het openen van de diverse verpakkingen waar lekkere dingen in zitten. Allemaal goed en wel, maar dan moeten ze niet in het midden van de winkelpaden gaan bivakkeren en de onschuldige Nederlander het kopen onmogelijk maken.
De laatste ergernis overkomt mij altijd bij de kassa en het afrekenen. Ik sta uiteraard altijd in de verkeerde rij, achter de verkeerde kassa met volgestouwde winkelwagentjes en een kassa stagiaire die het nog moet leren. Ook hier is de sociale functie van de supermarkt duidelijk aanwezig. Onder het scannen van de boodschappen wordt met iedere klant uitgebreid gesproken, ja zelfs geboortekaartjes worden uitgewisseld.
En om mijn geduld nog tot het uiterste te beproeven, gaat mijn voorganger klant, na het overladen van haar boodschappen, afrekenen met een betaalcheque. We leven in 2013:
iedereen betaalt met plastic of betaalt cash, maar niet meer met papier! De Fransman/vrouw dus wel! Ze zoekt vervolgens nog even tien minuten naar haar chequeboekje, dan nog even vijftien minuten naar een pen, een kwartier naar de bril en dan kan er worden afgerekend.
Mijn diepgevroren garnalen kruipen inmiddels van de lopende band af en van mijn vrouw moet ik me niet zo druk maken.
Als de madam dan eindelijk klaar is, rekenen wij in drie minuten af, laden onze auto met de gescoorde waar en rijden richting uitgang parkeerplaats.
Even verderop zie ik de madam van de kassa. Ze zwaait vriendelijk naar ons. Het is en blijft een apart volk die Fransen!
Jan de Ruyter
Rotterdam