Bellirat Auvergne

Een droom

zaterdagochtend 08.30 uur

Ik zit op de trappen van ons huis in de opkomende ochtendzon uit te kijken over het lieflijke landschap. Ik hoor allerlei geluiden van dieren die ik niet ken en heel in de verte het geluid dat iedereen kent: een auto. Even genieten van de zeldzame momenten dat ik helemaal alleen ben. "Provence " is vertrokken naar haar jachtterrein en Bruno is gisteren al met de trein naar België vertrokken om zijn zoontje te bezoeken. Maandag moet ik ook ….zo voelt het al aan na vijf maanden Frankrijk. Ik "MOET" terug naar België, ook al is het maar voor drie dagen. Even de familie bezoeken, naar de Delhaize om die voedingswaren te halen die ik hier niet kan vinden, wat Belgisch bier inslaan en nog wat andere zaken regelen waar ook wij niet omheen kunnen.

Het is nog maar drie weken geleden dat we onze eerste gasten ontvingen in onze kersverse chambres d’hotes. De vier dagen er voor waren zeer hectisch en hebben we echt van ’s ochtends tot ’s avonds laat gewerkt om de kamers ingericht te krijgen. Vroeger zag ik op de televisie programma’s van mensen zoals wij die probeerden in het buitenland iets op te starten. Meestal waren het ook van die scenario’s waarin mensen bij wijze van spreken al voor de deur stonden terwijl men nog aan het schilderen was. Bij ons dus idem dito.

Voordat we dit huis vonden hebben we wel een huizenwatertje doorzwommen. Le-Passe-Temps is de naam van ons vierde huis op zes jaar tijd dat we hebben gekocht in deze streek en ze staan allen in vogelvlucht van elkaar. Zes jaar geleden zijn we begonnen met een boerderijtje te kopen dat we gerenoveerd hebben. In die tijd was er al wel sprake van buitenlanders in de streek maar in de afgelopen zes jaar is het een concreet gegeven geworden gepaard gaande met een forse stijging van de prijzen van de huizen. Net als wij worden blijkbaar veel mensen de wereld van prestatiegerichtheid, het afgeschreven zijn vanaf je 50ste , de drukte van het verkeer en vooral de eeuwige grijze lucht uiteindelijk beu en zoeken naar iets anders. Dat anders vinden ze hier nu nog wel en hopelijk zal dat zo blijven.

De streek waar wij wonen heet "Auvergne" en deze streek is opgedeeld in verschillende departementen. Wij zitten in het gedeelte dat Puy-de-Dôme heet. Hier vonden wij het huis dat we Le-Passe-Temps noemden naar het verglijden van de tijd, de tijd doorbrengen of een tijdverdrijf hebben en hebben daar een chambres d’hotes geopend. Zoals vaak op het platteland is er wel werk voor boeren en artisans maar niet voor meubelverkopers en customer service bedienden. Voor hen die hun handen kunnen gebruiken is er dus werk want de weinige artisans die er zijn hebben teveel werk waardoor ze afspraken niet nakomen of zelfs niet opdagen voor gemaakte afspraken wat dan weer flink op onze prestatiegerichte zenuwen werkt.

Chambres d’hotes dan maar………..

De maanden die voorafgingen aan de definitieve verhuis naar Frankrijk heb ik alle winkels afgelopen om een keuze te maken wat betreft de aan te kopen goederen die nodig zouden zijn om te starten. De investering kan behoorlijk oplopen als je tenminste een fatsoenlijk bed en een sfeervolle kamer wilt aanbieden aan de klanten. We hebben ook in Frankrijk gezocht naar geschikte bedden maar dat hebben we al snel opgegeven. Het vergde al een halfuur van de verkoper om te begrijpen wat we zochten toen we vroegen naar een lattenbodem met pootjes.

Om het gegeven chambres d’hotes beter te leren kennen hebben we twee korte uitstappen gedaan en er enkele bezocht. Onze eindconclusie was dat wie chambres d’hôtes deed het deed met veel plezier en in feite niets anders meer wilde maar ook dat het romantische beeld dat er meestal van opgehangen wordt niet helemaal klopt met de realiteit. Voor de meeste mensen is het moeilijk om er van te leven en er wordt dan ook meestal "verplicht"gezocht naar alternatieven om het inkomen te vergroten.

Als het door het lezen van al die artikelen ook jouw droom geworden is om in Frankrijk of in een ander land een chambres d’hôtes te openen of zoals de Nederlanders en Engelsen zeggen een Bed & Breakfast kan ik alleen maar zeggen dat dromen enkel uitkomen als je er hard voor werkt, alles durft achterlaten en in het diepe durft springen zonder te weten of je zult bovenkomen, maar als je bovenkomt is de beloning dat je in de opkomende zon op de trappen van je huis dat zo mooi Le-Passe-Temps heet kunt genieten van het lieflijke landschap en een zeldzaam moment van alleenzijn het jouwe wordt.

Marie-Ange en Auvergne – septembre 2005

Trefwoorden: Alternatieven, Auvergne, Bellirat, Frankrijk, Le, Meer, Provence, auto, chambres, drukte, genieten, huis, huizen, in, kopen, landschap, leren, platteland, prijzen, verkoper, wonen

« vorige | volgende »