De Franse makelaardij

De Franse makelaardij (immobilier) is een breed vakgebied dat zich bezighoudt met het kopen, verkopen, huren en beheren van onroerend goed in Frankrijk. Dit omvat residentieel vastgoed (zoals huizen en appartementen), commercieel vastgoed (zoals kantoren en winkelpanden) en landelijk vastgoed (zoals boerderijen en wijnhuizen).

Regionale verschillen: De prijzen en vraag naar vastgoed variëren sterk per regio. Steden zoals Parijs, Lyon, en de Côte d'Azur zijn duurder dan landelijke gebieden zoals de Dordogne of Auvergne.
Vastgoedtypes: Frankrijk heeft een breed scala aan vastgoed, van historische panden (zoals châteaux) tot moderne appartementen en nieuwe bouwprojecten.
Internationale aantrekkingskracht: Veel buitenlanders, waaronder Nederlanders, Britten en Duitsers, kopen vastgoed in Frankrijk, vaak als tweede woning.

Makelaars (agents immobiliers): Makelaars in Frankrijk moeten een vergunning hebben en zijn geregistreerd bij de overheid (via de "Carte Professionnelle"). Ze werken vaak via een makelaarskantoor (agence immobilière).
Exclusieve en niet-exclusieve mandaten: Verkopers sluiten meestal een mandaat (mandat de vente) af met een makelaar. Dit kan exclusief zijn (alleen die makelaar mag verkopen) of niet-exclusief (meerdere makelaars mogen het pand aanbieden).
Honoraria: Makelaarskosten liggen meestal tussen de 3% en 8% van de verkoopprijs en worden vaak betaald door de koper, tenzij anders afgesproken.

Notarissen: Elke vastgoedtransactie in Frankrijk moet via een notaris worden afgehandeld. De notaris waarborgt de juridische aspecten en zorgt voor de overdracht van eigendom.
Voorlopig koopcontract (Compromis de Vente): Na overeenstemming tekenen koper en verkoper een voorlopig contract. Hierna heeft de koper een bedenktijd van 10 dagen.
Kosten koper: Naast de koopsom betaalt de koper bijkomende kosten, zoals notariskosten (ongeveer 7-8% voor bestaand vastgoed) en belastingen.

Hypotheekopties: Kopers kunnen een hypotheek afsluiten bij Franse banken, vaak met gunstige rentepercentages. Buitenlandse kopers komen ook in aanmerking, maar de eisen zijn doorgaans strenger.
Inkomen en garanties: Banken kijken naar het inkomen en het vermogen van de koper en eisen vaak een flinke aanbetaling (20-30% van de aankoopprijs).

Onroerendgoedbelasting: Kopers moeten rekening houden met jaarlijkse belastingen, zoals de taxe foncière (voor vastgoedeigenaren) en taxe d'habitation (voor gebruikers, hoewel deze belasting grotendeels wordt afgeschaft).
Vermogenswinstbelasting: Bij verkoop van vastgoed kan er vermogenswinstbelasting (plus-value) verschuldigd zijn, vooral bij tweede woningen.

Regelgeving: De Franse huurmarkt is streng gereguleerd, met duidelijke rechten voor zowel huurders als verhuurders. Contracten zijn vaak voor één jaar (voor gemeubileerde woningen) of drie jaar (voor ongemeubileerde woningen).
Vakantieverhuur: Platforms zoals Airbnb zijn populair, maar de regels voor korte termijn verhuur zijn aangescherpt in toeristische steden.

Stijgende prijzen in steden: Stedelijke gebieden, vooral Parijs, blijven een sterke vraag zien, met stijgende prijzen als gevolg.
Vraag naar landelijk vastgoed: Sinds de pandemie is de vraag naar huizen op het platteland toegenomen, met name door mensen die op zoek zijn naar meer ruimte en rust.
Duurzaamheid: Energielabels (DPE - Diagnostic de Performance Énergétique) spelen een steeds grotere rol bij de waardebepaling en verkoop van vastgoed.

Doe onderzoek: Leer de regio kennen en overweeg een lokale makelaar in te schakelen.
Controleer regelgeving: Zorg ervoor dat je de juridische en fiscale verplichtingen begrijpt.
Energielabel: Let op de staat en het energielabel van de woning, vooral bij oudere huizen.

Heb je specifieke vragen over de Franse makelaardij, zoals het kopen van een vakantiehuis of het starten van een makelaarskantoor? Laat het me weten!